Trotwaer. Jaargang 18

[p. 281]

Geart fan der Mear
Maart. Alles is keal...

maart. alles is keal. en neat gjin grien.
of dochs... mar 't binne suterige gerskes.
hjir stean ik foar it rút en wachtsje op
it wûnder dat dochs wer komme sil
en mij de siken wer benimme sil:
blau-wite maitydsloften
en de opgong fan it ljocht
dat mij wer ferwaarmje sil
ta langst nei wer dit jier.
der sil wêze sinne en rein,
waarmte en skrouskens,
in langste dei, en in ôftellen nei
de koartste dei.
de koartste dei -
mar no is 't hjoed, de ljurken moatt' noch komme.
de tiid is noch yn 't wifkjen,
en aanst: jou dij oer, lit it komme.
de wyn sil wer lij wêze,
ferjit de tiid, en silst
de tiid ferlitte
om te ferjitten,
om te bewarjen.