Trotwaer. Jaargang 18

[p. 168]

Jabik Veenbaas

Oarderje

Ik hâld fan dy, moarn
Do joust ús foarm en perspektyf
Myn hân giet de fertroude dingen nei,
Mei dy begjint de dei

Ik hâld fan dy, maitiid
Do setst de earste blommen yn 'e tún,
Joust blêden oan 'e beam. Oan dy wit ik:
No sil de simmer komme

En do, minske
Do dy't yn hoeken wrot en skrept om oardering

Snij do it lân mar op yn rjochte griene banen
En stek by jûntiid lampen oan.

[p. 169]

Sa sil it bliuwe

Nea feroaret it, de doar giet iepen,
Sinnestrielen laket se, oer har skouders
Falt it lange gouden hier.

Nee, neat feroaret, sjoch mar
Dêr stiet de âlde skoalle noch,
De hagedissen rinne yn syn skaad.

Nea wurdt it oars, foar it souderrút
Tilt ús heit my op en wiist my yn 'e nacht
De fjoertuorren: ‘Dat is it Amelân,
En dat is Skiermûntseach.’

Sa sil it bliuwe, op in dei
Bloeit der in see fan pinksterblommen yn Peet syn lân.
It is ier yn 'e moarn, oer de sleatten
Hingje sêfte reade tekkens fan dauwe.