Trotwaer. Jaargang 18

[p. 51]

Willem Abma

Halcyon

dat moskje dat him widzet yn 'e flear
is dat dyn geast dy't nei my ta flein is
ûntkommen oan dyn lea dy't ik ferlear
as ûngrypber bewiis dat ik dy mis

mar do bist mear: do bist it waar, de wyn
dêr't alle kreätueren yn besteane
do bist de dize fan al lang ferlyn
draachster fan tekens dy't mar net ferfleane

dy dei yn maaie wie tryst en sûmber
noch sjoch ik yn ús tún de blauwe blom
en wy foar elkoar sa dôf en stom
wy flokten mei dat stille wûnder

wie dochs dat moskje mar in halcyon
boude ús in nêst fan suver seeskom

[p. 52]

Spegelbyld

allinne komst allinne dysels tsjin
sjochst ferwezen dyn hannen dy't dogge
dyn geast is al lang mei himsels op 'e rin
eagen dy't harsels yn 'e eagen sjogge

en nachts leist mar oan sliepen te tinken
in iere moarn rist dy wreed de dei
begroetest dysels ûnder iten en drinken
hevest it glês om mei dysels te klinken

dan miauket fan fierren in kat
en út dyn harkjen groeit in stil begear:
dy boarre is faaks in boade fan God
mar dan miicht er tsjin dyn goudkonifear

waskest ôf en út wielingen fan skomwyld
bernet swijsum émaille dyn spegelbyld

[p. 53]

Lok en leed

lyk as in ljochtstriel dy't mei't er ferskynt
earst yn it tsjuster flechtich syn foarm fynt
giet yn it leed safolle lok teloar
as wiene hja betingsten fan elkoar