Trotwaer. Jaargang 17

[p. 326]

Jelle Kaspersma
Fersen fan Lance Henson

Ynlieding

Lance Henson waard berne yn 1944. Syn pake en beppe fan memmekant brochten him grut by Calumet, in doarpke fan 350 minsken yn Western Oklahoma. Hy studearre ôf oan 'e University of Tulsa mei in Master's degree yn kréatyf skriuwen en Ingelsk.

Yn syn tsjinsttiid wie er marinier, mar hy hoegde net nei Vietnam.

Doe't er thúskaam wie syn pake, in tige tradisjonele Cheyenne, krekt stoarn. Kunden hiene it grutste part fan it besit fan de âld man ferbrând, behalve syn peyote ark: in kistke, in pear waaiers, in fjoerstok om sigaretten mei oan te stekken. In hillige bondel mei ‘medisyn’ hiene se yn in beam hongen. Nimmen doart ticht by dy beam te kommen.

Op Lance Henson syn hiem stiet in swithutte dy't noch geregeld brûkt wurdt, Foar hûs is de sirkel fan reade ierde. Dêr oerhinne wurdt ienris yn de safolle tiid de peyote tinte set, foar in nachtlike tsjinst mei sjongen, bidden, fizioenen en oare wûnderlike dingen.

Fan Henson syn hiem ôf kinne je de wite grêfstien sjen, dêr't Soft Dresser ûnder begroeven leit. It lytse tsjerkhôf leit op in hichte, midden yn in katoenfjild. Soft Dresser stoar yn 1898, oan 'e mûzels, doe't er achttjin jier wie.

Henson seit fan syn wurk dat er yn bylden skriuwt, lykas earder de Yndianen ek yn bylden fertelden. Hy skriuwt gjin dichterlike ferhaaltsjes.

Lance Henson (foto Geert Cats)

[p. 327]

Foar de rein

foar soft dresser
cheyenne

ûnder it skaad fan in hjerstloft
is dei in wite grêfstien
dêr't nimmen mear fan wit

moude, it tsjêf fan in troch libben opbaarnd offer

de wyn wurdt damp
in blêd sjongt in amerij en falt

de sinaasapels en apels
yn de skaal wurde dûnker

[p. 328]

Gedicht by in frachtweinparkearplak healwei in ferkearsdyk

oan de turner tolwei op in parkearplak tusken
oklahoma city en tulsa
fiel ik hoe't de moarnssinne stadich oer de blêden
1fan in lytse iperen beam giet
stiigjend op de swietrook fan sealje en fjildblommen;
1ik lynje op ien earmtakke

efter it fjild markearje de lûden fan weinen en in ienlike
wettertoer in lytse stêd
ik helje it mes ûnder de sliepsek wei
en doch it teplak yn de skie op myn side

ho hatama hestoz na no me^*
it is july
ik bring my kofje yn it sin yn in ljochte kûm
1op in houten tafel
fier fan dit plak hjir
en sjoch it westen yn nei hûs

* der is in machtich triljen om my hinne (Cheyenne)

[p. 329]

[p. 330]

Hjerstich

in geur fan roazen brânt harsels de keamer yn
fuotstappen feroarje yn in dûns fan ynsetten
en reek

azem is in tiidrek dat ferdwynt op glês
in wei dy't bochtet troch hannen fan sliep iepen te dwaan

yn fergetten siden fan boeken
tusken deade lieten en middeis
wurd ik stiloan diziger

in âld jas yn in fersille foto
ik hingje al oan 'e muorre fan in oar libben

[p. 331]

[p. 332]

Liet op moarntiid

iere moarndage plôket de moanne

grutte dûnkere hannen tille út 'e rivier
de mistige fjilden

in twiljocht set op de finsterbank útein
as wy wekker wurde
en oer de simmergerzen hinne

bisons sêft sjongen hearre
foar de deade
cheyenne

[p. 333]