Trotwaer. Jaargang 17

[p. 334]

Jac. Dykstra
Tjonger 9

Sa inkeldris, as 't tsjuster is,
rin ik hoeden troch dyn strjitte
as woe ik ha, do wachtest noch op my.

It hûs ken ik net mear sa goed, frjemd
folk húsmannet efter ús gerdinen;
dy, dy't ik sykje, fyn ik hjir net mear.

En fan 'e jûn wie ik der wer, snie
glinst're wyt yn 't lampeljocht, de drait
lei stil, bestjurre ûnder sulver.