Trotwaer. Jaargang 17

[p. 304]

Willem Abma

Dichter

gean der mar wer ôf, dichter
en doch dyn klean oan
skriuw mar watst op dyn hert haste
de lokkige lêst dochs gjin fersen

skriuw, frjemdling dyst biste
efterstefoaren berne
dyn fuotten binne dyn hannen
dyn billen dyn wangen

watst mear bist as dyn spegelbyld
is mar in hânfol poëzij
mei't wurden dyn wêzen foarmje
bist noait wa'st wieste

[p. 305]

Unbeneamber

nea haw ik it dy sein
en do my net
sliepe wy, eat
tusken ús leit wekker

wat is de klank dêrfan
dat wy der nei harkje?
wat it stal dat wy
fuotprinten sjogge?
rook fan wat ûnsichtber is?

in soad bekenne wy elkoar net
om net te ligen: jimmer
lokket de wierheid de leagen

wa hat hy dy't wierlik leafhat?
sis dêrom net datst fan my hâldst
mar hâld dyn eachopslach,
it lûd fan dyn wêzen

en lit dyst leavest los
om fêst te hâlden