Trotwaer. Jaargang 17

[p. 44]

Margryt Poortstra

Bekenne

aaklik ticht
komst my op 'e hûd

dyn sêft liif
is my sa eigen dat
myn fingerseinen prykje

it triljen fan dyn fel
dat licht de eagen fangt
yn feilich skûljen
taast my te djip yn 't moed
foar deagewoan

sykjend
tear ik myn ferealens frij
yn wurden

swijend
glimkje wy dit witten yninoar:
in frou in frou
en twa fielt faken sa besibbe

[p. 45]

Frou

hjoed
lien ik in lytse maskerade

reade rokken
heech op 'e hakken
blau boppe de eagen
de hannen fan hier oer heupen
widzjend fan waaksdom

de spegel
glimket my wer ta
sa