Trotwaer. Jaargang 16

[p. 149]

Sybe Sybesma
Antwurd

Goudglânzgjend hat de tiid gjin boadskip mear,
binnen dy sletten sirkel wuollet woede:
it stjerrend ljocht set alles yn 'e gloede,
it libben tynt en docht himselme sear.

Dy krêft hantearret leafde, en de roede,
de wylde roas, it fûgelt, lear om lear,
libje har út yn ûntwang o sa tear,
fan herten nimt men har ûnder jins hoede.

De wierheit is it ûnforhoalen barren,
mar ỳn de tiid, hja is in stoarmryp farren
op 'e koerts fan in sé dy't ûnbigryplik is;
tingje net nei de dea, o faem, kom harren,
dounsje dyn douns dan mei yn dizze tsjusternis
en begroetsje it ljocht dat nou op kommen is.