Trotwaer. Jaargang 16

[p. 148]

Baukje Wytsma
Moeting

Ik skilderje it libben yn pastel
en hein it sa yn dizige kontoeren.
Pensielje wurden oer de stille oeren,
oant by de fierste grins: dy iene tel

dat alles gearrint, alles stadich floeit
muoiteleas oergiet yn it lêste witten.
Oant ik my burgen fiel en tagelyk ferlitten,
in wylde roas, dy't bliedend iepenbloeit.

Sêft reitsje ik de wiere dingen oan
en fiel my troch it libben sels omsletten.
Dêr jilde oare krêften, oare wetten,

dy fan de earste dei, de earste moarn.
Himel en ierde ha de tiid fergetten,
ticht om my hinne wurdt de sirkel sletten.