Trotwaer. Jaargang 15

[p. 144]

Geart van der Meer

XIV

heit. presiis om twa oere kamen mem en ik
de sikeseal yn, dy snein. it doogde net (jo seinen:
‘bin jim dêr einlings’ --- sa blau jo fingerseinen,
sa opbliesd blau jo gesicht), want al hiel gau bliek,
jo hiene, mei lijen, op ús wachte, amper
noch bij 't libben hearrend nei dy earste skamper
fan 'e dea - de dea, dy't doe mei lytse skokjes
jo ta him loek. mids wippende wite rokjes
fan skerm-pleatsende susters tà him loek. leave
heit, ach, ferjóu it mij, dat ik dat suver komysk
fûn - dy skokjes, skreppende susters, gjin kosmysk
barren fûn, en allinne mar oan 'e ‘elve’
tinke koe. in blauwe maitydsdei. winterkriik.
in heit. in soan. en yn it blau, ferwaaiend, riik.

[p. 145]

XV

mar ach, wat bestiet der faak tusken heit en soan,
letter noch, at de soan de wrâld ferliest, himsels
allinne oerhâldt, tusken eigen grinzen? kweld
wurdt de heit troch it ûnopfolber foarbijgean
fan wat ‘libben’ hjitte moat. hoe koart yn it nei-
eagjen de dagen! en hij, de soan, moat oan tiid
en takomst noch de leechte ûntnimme, print fan died
noch oan 'e jierren jaan. sa is de heit al wei
foardat de soan, de jierren garjend, mar se dochs
ferliezend, besef wint fan it ûnoerdraagber
witten dat tiid fan libjen in ûnfernearber
streamen is, print en mark fan dieden wiskjend. och,
ik moat no witte, lykas jo, dat tûzenris
jin ûntgliidt wat men wér sá sjen wol, tûzenris.

[p. 146]

XVI

de sweltsjes fleagen al wer. troch de papieren
sinnegerdinen foelen tûzend streepkes ljocht.
tsierende strânljippen skelden heech yn 'e loft.
ik hie krekt noch sjoen: de wettersiakjes wiene
der noch, de kikkertfiskjes yn it finsterbank
wiene der noch, de kninen, de wyk, de âldfeart,
de polder - alles wachte op mij, mar no earst,
nei it brea-iten, pakt heit fan it finsterbank
it boek mei it âld ferhaal, en lêst hoe't it begûn:
‘in den beginne skyp god de hemel en de
ade’, en sjoch - it wie goed. hoe is no fan dy
sletten hoep it izer sprongen en djip ferdwûn,
it hôf ferrinnewearre, de poarte sletten,
de stien ferlern mei syn ûntelbre fasetten?