Trotwaer. Jaargang 14

[p. 334]

R.R.R. van der Leest

skaaksonnet

ik hâld net fan in skaakkamp út it hiele hout
wêrby't ien spylder nei de setten fan 't begjin
in nearzich foardiel dreech beskrept en dat útbout
mei wisse hân yn lang om let in klear gewin

sa'n slach is in sabeare wittenskip dy jout
in koel bewiis fan wat de winder technysk kin
syn fêste greep op de partij dy't nea ferflaut
syn trochset en geduld mar dat is my te min

ik hâld fan de striid dy't rûzemoezich tagiet
as 't boerd no hjir dan dêr yn ljochte lôge stiet
de stikken reppe har gjin spylder hat benul
wa't better wei is oant it lêste fjoer fersmeult

jou my it wyldich skaak dat net mei witnis heult
mar yn syn wêzen bliuwt in aventoer in spul

[p. 335]

lofliet

o winterfammen faak fergetten
de mûtse djip oer 't snieïch hier
it liif fan plompe klean omsletten
de stap yn learzens sûnder swier

jim simmersusters winterfammen
dy't flinterje troch stêd en lân
de lea mei sinneljocht beflamme
bewege mannich dichtershân

my driuwe net dy soele fleagen
my lokket gjin útskroeven pracht
mar 't stil ûnthjit fan kleare eagen
as stjerren yn de friezersnacht

[p. 336]

thúskommen

de homp yn 'e rêch fan de trein dy't wer oanset
en hâldt neist it tún fan in baanwachterswente
by reidkragen lâns aloan bûgjend en tillend
yn laaiblauwe fearten en 't skaad fan de weinen
oer 't weagjende gers ûnder westlike sinne

it gea teart him iepen nei dizige kimen
mar ljouwert op 't lêst stekt de hân yn 'e hichte
de tomme fan d'aldehou bonifaas finger
de trein dindert rimpen op 't wite stasjon oan
en stjit tsjin de raljes mei kriezjende tsjillen

langramich en rjocht oan 't begjin fan 't perron stiet
ús heit as in dyk mids de reppende kloften
en neist him ús mem triedsjereadich en himpen
in apeltsje glânzjend yn 't ljocht fan 'e winter
de wenstige groetnis soa wiest dêr al jonge

[p. 337]

 

it hûs as fan âlds oan 'e muorren noch hingje

 

deselde portretten en printen dêrtusken

 

in jierdeikalinder wy prate en skikke

 

by tafel om 't wazemjend sop hast gjin auto

 

mear freget myn broer gjin ferkearing myn suster

 

 

 

nei boppen ta ûnder it kreakjende bêd op

 

de souder yn útsakke doazen bewarre

 

myn boartersguod boeken rapporten en skriften

 

in bondeltsje brieven bespikk'le mei skimmel

 

de dingen dy't eartiids it libben ferfollen

 

 

 

dit hûs is in hûs foar dy twa âlde minsken

 

in hûs fan de stillens in hûs sûnder wille

 

allinnich fertier as de bern der ek binne

 

ús heit en ús mem súntsjes pratend oer juster

 

en wy as alearen wiid wekker yn 't tsjuster