Trotwaer. Jaargang 14

[p. 275]

Herman Heida
Skylge

der is safolle tusken eb en floed, no't se
hjir njonken my rint en mar wat glimket,

om my, de âlde ferhalen, doe't sy noch lang
sa fier net wie. hear dan, seit se, de see!

en ik sjoch de see wer, de wylde branning dy't
har spoaren lûkt, de rimpels yn it sân en har

jonge lea: hoe't se foaroerbûcht om in skulp,
der is safolle tusken ús.