Trotwaer. Jaargang 13

[p. 68]

herman heida

flecht 642

hoe heech bist dan wol net? útstiigjend
boppe waar en wolken hearst de rein noch

op it fleanfjild, it sêfte hymjen, it heart sa
by har, en de rook dyst meinimst, nei hûs.

tinkst dat elkenien it oan dy sjen kin,
hoe't se by dy siet en it noch ien kear die.

slûch leist de holle wat fansiden -
it skouder dat der net is.