Trotwaer. Jaargang 12

[p. 348]

Geart van der Meer

Grand canyon

hjir hat de tiid yn njoggen miljoen jier
mei wetter en mei wyn, mei sinnegloed,
mei kjeld, in djippe groede snijd, en 't bloed
is der nei rûn, oant it bestjurre wie

yn 't hurd bloedread op bergen yn 'n ravyn.
't ljocht is hjir fel, de skaden binne skerp,
de steilten ûnbetinklik djip. in merk
fan lijen draacht disse oarde sûnt lang lyn,

want tiid, yn 'e gleonens fan syn grime
tsjin al wat stiet, hat grammoedich útsnein
al it weakste - wat wjerstie doe noch skeind,
ta komstich ferdjer. mar wat dy flime

noch ûntkaam, stiet: sjoch, bloedreade klippen,
tuorren, paleizen, hege kastielen
ferwarre har mei punten, hurdstielen -
och, dyn waarm sêft wang. dyn weake lippen.

[p. 349]

Mojave desert

wyldens en woastens is de wrâld. fleagjend
jachtet in gleone wyn oer de toarre
flakten, jaget it reade sân foar him
op, simmertwirjend en sigesaagjend.

swart binn' de heuvels fierôf, fan kleauwen
en skuorren teropt. platte binne se
yn skjirjende wyn, wylst de sinne se
mealde ûnder syn swiere stien fan ieuwen.

swart, streekrjocht de dyk, achter ús, foar ús.
lofts, rjochts, it reade sân mei pôlich gers.
op 't stjoer lizze myn hannen, wis en fêst.
stjoerend. mar witst wol dat der in stoarm is

bûtendoar, oer toarre flakten, dy't út
wat wie wyldens en woastens skept, en ús,
ek ús, in leechte yn stjoert? net-wêzen is
ús reisdoel, smelle kleauwen ús beslút.