Trotwaer. Jaargang 12

[p. 302]

Goaitsen van der Vliet
Rastanak/ôfskie

(mei ferrin fan tiid en plak)

noch ienkear sitte wy tegearre,
sjogge foar ús út. der is neat mear

te sizzen, te dwaan, wy hawwe alles
achter ús, en mear noch as ús gerak.

mar de sinne toallet, ik bin bang
foar moarn, dat ik wer fierder moat:

de bagaazje fan safolle jierren
waacht swier op myn skouders.