Trotwaer. Jaargang 11

[p. 368]

Oene Spoelstra
Hjerst

De hjerst falt oer my as in stil fortriet
skildert himsels ôf yn forgiene gloarje
fan beam en blêd en al it sied
forberget him, omstrings dy snuorje
nim ik mysels geweken oer hwat'k achterliet
en nou forburgen ha om't ik it inkeld bisiet
út machteleazens, om't it neat
as in gedachte wie, in ûnsichtbere sinnetried

hwant hwat ik hoopje langet net nei my
en hwat ik dellei al dy simmerdagen
inkeld om kjeld en al dy oare fragen
fan dit wreed tiidrek to kearen, it giet foarby
it hâldt gjin ho it rekket nearne mei

hwa't hjerst net ôfslút mei in nij bigjin
fynt ek gjin hûs by lange winterdagen
hy jowt him del ûnder it âld bistean
as woe er lykme-allinne yn eigen ôfgroun gean