Trotwaer. Jaargang 10

[p. 372]

Eppie Dam
Wurdkar by de winterdei, gedichten

Wyt / swart

it skiep hat gjin tragen
it fynt gjin antwurd
ik bin it dy't pluzet nei gers
in wurd fynt
komselden in fers

it skiep hat gjin takomst
it wit net hwat wie
figuersaegjend frette wy
ús eigen skaden yn 'e snie

[p. 373]

Winterhurd

ryp set beammen op poaten
izel stekt it gers omheech -
hjir knapte ynienen de film
en krigen wy in glêzen each:

wyn is út 'e weagen
boaten lizze fêst sûnder tou
wy witte langer net hwat wie
hwat komt sit finzen yn it nou

azem wurdt in ketling wolken
froast hâldt alles moai to plak
mar winter bliuwt in falsk skelet
in stiennen tinkbyld foar 't gemak

[p. 374]

Wyt

de weide in printkaert
en de wrâld wie in wûnder
ien guodkeap antwurd
wiske al ús fragen ûnder

dagen yn 'e ivichheit bidobbe
ynienen sûnder driuw en doel
wy knypten beide hannen ticht
de harsens slomjend op gefoel

achter sleauwe moannen
stie in wite ponny yn 'e snie
achteleas to prakkesearjen
oft er al as net bistie

[p. 375]

Froast

hwat flues foel ús
sa hommels oer de eagen
ik wit net hwat swijen
frear ús hjoed de lippen fêst

hwa syn leagen leave
krûpt hjir tusken ús yn
kom my mar net oan
ik ha de hûd fol spjelden

hoedzje dy
en sjoch my net sa oan
ús eagen spegels gelyk
wy binn' net to fortrouwen

hjir lizze wy
it burd fol pegels
izel klommet
op dyn boarsten

[p. 376]

Snie

snie en even wer hoe lang
is even wer it puntdak fuort
de skerpe kanten
fan it hoe en hwat

winter is âldwivehúskes
dy't ús thé forkeapje en sigaretten
foar de priis van jierren jierren lyn -
snie en alles is noch net to let

hoe wolle wy de tiid ha - ynferzen?
en in deakleed om de harsens hinne?
sa lang as it duorret is winter
lânskip dat hieltyd aeiber is

mar sinne krûpt al boppe nul
en skout de romantyk fan 't dak
goaten snottebelje
ûnthâld komt stadich op gleed

[p. 377]

1812

hja tôgen har deaden wei
as fuotstappen
in spoar fan
swarte kladden yn 'e snie

winter op winter
stout ús witten ûnder
oantins rekke har kwyt
sniedún as grêf

kin it noch opnij bigjinne:
de wrâld in bôge papier
skiednis ûnbiskreaun
en oare printen achterlitte?

nij foarlân hawwe
skjinne loften frij gewisse -
winter is neat misse
forline en takomst forjitte

[p. 378]

In memoriam net

dit seizoen is sûnder dagen - dy
grinzen húsmanje earne ûnder it wyt
fan forswijde perselen
winter is in antwurd
mar sa hurd gjin tragen

tiid bliuwt sûnder tinzen
hwat wisten wy dat wy net witte
rym bihinderet ús ûnthald
hwat wie? der is gjin kunde mear
wy ha gjin weet fan ús formisten

ús deaden bleauwen jimmer kâld
ûnder jierren jierren prakkesaesje -
hwat let ús
en lit it ivich winter sa
iisblom oer de grêven en forjitte

[p. 379]

Febrewaris

muorren switte âlde sykten út
wazem slacht wyt fan 'e tunen
ychelbargen komme de stikels oerein
hwat sliepte gappet nei de siken

snaffel wol de ierde wer yn
blommen wrotte har út it ônthâld
in winter foarby in âld seizoen
falt werom op linnen en forhalen

in winter foarby
mar it wie de winter net
it is hwat oerbetteret
en gjin spoar van werkennen

ûngemurken wiksel fan seizoenen
tiid rint op himsels foarút -
treurtûke op tafel
giel de sniefal út 'e plommen