Trotwaer. Jaargang 10

[p. 53]

Lamkje van der Goot

Hjerstjoun

in nuv're nevel leit oer kij en lân
hat sels it wetter yn harsels fordronken
printet waekssêft it krassen fan in raven
dit dizich douns sjoch ik dreamen draven

seizoenen keare kear op kear allyk
mar ast om minsken giet dy't âld al
rinne op in oerloop fan bistean
binn' hja mar ienkear hjerstwaes tusken bloeijen en forgean

[p. 54]

21-12-A.D.

it park leit introvert, gjin leaf dat sprekt
hjerst swimt yn fluezen iis noch krekt in wek
earne, by wize fan lêste stunt, fleane
hjerstfûgels de sinne, yn bek en dûkflecht,
nei in iiskâld djiptepunt