Trotwaer. Jaargang 4

[p. 363]

Jehannes Fortuyn
Ald fel

ROLLEN:
MAN 1
MAN 2
SUSTER
FREAK

Tsjuster

STIM:

Mar it wie de Wittenskip noch net slagge en ban de dea út. Op oanstean fan it Folk waerd in limyt steld. Lju dy't boppe de limyt kamen, moasten harren wurk opjaen en waerden ôffierd nei forsoargingssintra...

Ljochtbondel falt op toaniel en fangt âlde man, yn swarte klean, dy't by tafel foar him út sit to stoarjen.

... de ôftakeling fan it minsklik kréatuer waerd sa bûten sluten en wie it net krekt as bistie der gjin ôftakeling?

Lokkich wie it folk en fleurich, tige fleurich, fleurich etc.

Stim sakket wei.

De man yn it ljocht bliuwt apathysk foar him út stoarjen.

Slaen mei doarren, fuotstappen. Froulike stim:

Ferdomme, rin hwat oan âld sek, sjit op, sjit op! Hup, hjir hinne âld fel, heu, heu!

Twadde ljochtbondel fangt in seksy klaeide suster en in âlde man yn kreas pak.

SUSTER:

Dêr, sitten gean. Hup, hup.

Wiist nei oare âld man.

Dat âld lyk is dyn maet. Dêr is de matras en tink der om gjin fizichheden mei inoar úthelje. Haha, dyn maet sil wol útlizze hwat der dan bart! Fierders gjin rotsoai meitsje en fral gjin lawaei! Dyn klean wurde daliks brocht en dyn hier is to lang, moarn nei de skearder!

Rint fuort.

Stilte

MAN 2:

Hoekstra is de namme.

MAN 1:

uh

Gnysket dwyl.

MAN 2:

Hoekstra, Piter Hoekstra.

MAN 1:

gnysket dwyl, krijt in stôk dy't neist him stiet en jowt man 2 in fûle klap, bliuwt gnyskjen.

[p. 364]

MAN 2:

Moat jo my nou ek noch slaen...

Stilte, man 1 gnysket mar troch

MAN 2:

wy hiene miskien noch hwat oaninoar hawn...

Gesicht fan man 1 bilûkt, sjocht earnstich

MAN 2:

Wy binne hjir ek net bipaeld yn it paradys.

Man 1 skodhollet

MAN 2:

Sjocht man 1 oan.

Hoekstra is de namme, Piter Hoekstra.

Man 1 krijt daliks de stôk en jowt man 2 wer in fûle klap.

Man 2 giet in ein by man 1 wei sitten, sjocht soargelik.

Fuotstappen, suster komt mei pak klean.

SUSTER:

Sjesa, eigen klean ynleverje, tehûspak oan, hup, hup!

Man 2 bliuwt ûnbiweechlik sitten. Suster bûcht har sabeare forheard oer him hinne, strykt him oer it hier.

SUSTER:

Hwat nou leave, dochs net dwers wol? Moat gau pakje oan dwaen dat susterke meinaem hat, oars moat susterke ek noch boas wurde!

MAN 2:

Fûl. Né.

SUSTER:

Soa, sit it sa! Stiet der net yn 'e Bibel dat hwa't syn soan leaf hat him tuchtiget??

Krijt stôk en slacht salang op man 2 yn oant er oer de flier leit.

Nou dan!

Rint op man 1 ta, dy't hastich foar har oerein giet.

SUSTER:

Tonei hwat kwiker oerein!

MAN 1:

Ja suster.

SUSTER:

Goed. Lit dyn plaetsje sjen.

Man 1 makket syn oerhimd los en lit plaetsje sjen dat er om 'e hals hat.

SUSTER:

Hun... hwat is dyn kode? Hup, hup, gau hwat!

MAN 1:

BL 1425, suster

SUSTER:

Sabeare bliid.

Hiel goed! Hiel goed! In bêst ûnthâld hear. Kreas.

Skerp.

Rjocht stean, lyk!

Wosken fannemoarn?

MAN 1:

Ja suster.

SUSTER:

Lit dyn neils sjen!

Earen!

Tonei better skeare!

MAN 1:

Ja suster.

SUSTER:

Ja suster, ja suster!

Sabeare freonlik.

Fortel my nouris, hoe komt it dochs dat jo bloed op jou kin ha.

MAN 1:

Fan 't skearen suster.

[p. 365]

SUSTER:

Fan 't skearen?? Hoe kin dat nou?

MAN 1:

Myn hannen trilje altyd by it skearen, suster.

SUSTER:

Nou dan moatte jo jou hannen dochs stil hâlde! Nou?

Man 1 swijt.

Nou?! Hwêrom hâlde jo jou hannen net gewoan stil!

MAN 1:

Ik kin der neat oan dwaen suster.

SUSTER:

Hwat?

MAN 1:

Hastich.

Jo witte bêst suster hoe't it komt, jo moatte my der net sa om narje.

SUSTER:

Jowt man 1 in klap yn 't gesicht, ôfbiten:

Gjin greate bek!

Soargje dat dyn maet yn'e klean komt en tink derom dou bist meiforantwurdlik foar syn flaters!

Rint driftich fuort.

Man 1 giet sitten, sjocht apathysk foar him út.

Man 2 komt starich en muoilik oerein en giet mei hannen foar it gesicht op syn stoel sitten. Man 1 sjocht him op en del oan.

MAN 1:

Noartsk.

Moatst dy klean oandwaen!

Man 2 reageart net.

Ferdomme, sjit op lul, doch dy klean oan, oars krijst daliks noch mear op 'e soademiter en ik derby!

Man 2 sjocht him oan. Rint dan mei klean nei efteren en klaeit him oan. Man 1 bliuwt stil foar him útsjen. Draeit him om as man 2 yn tehûspak werom komt.

MAN 1:

Noartsk.

Dy klean better opteare. Tink derom, ús suster komt daliks werom.

Man 2 teart syn guod wer op.

MAN 2:

Sa goed..?

MAN 1:

Hun.

Man 2 giet op syn stoel sitten en suchtet.

MAN 2:

God, dit hie'k nea forwachte...

Man 1 keart him nei man 2 en sjocht him spytgnyskjend oan.

MAN 1:

Hwêrom bist net ûnder in auto rekke.

MAN 2:

Dat it sa slim wêze soe...

MAN 1:

Hiest op syn minst in hertynfarkt krije kinnen.

MAN 2:

In forsoargingstehûs sei de baes...

MAN 1:

Of kanker, dat is tsjintwurdich ek yn 'e moade.

MAN 2:

Nei safolle jierren trouwe tsjinst hie'k myn âlde dei wol fortsjinne...

MAN 1:

De measten binne forstannich.

MAN 2:

Rêstich weromlûke út it drokke libben...

MAN 1:

Foar de sechstich binne de measten al dea.

MAN 2:

Aerdige susterkes om dy hinne...

MAN 1:

Dû bist ûntfatsoenlik.

MAN 2:

Alle forsoarging...

MAN 1:

Dû bist in parasyt, dû sitst hjir op kosten fan de wurkjende klasse!

[p. 366]

MAN 2:

Optimael medysk omtinken...

MAN 1:

Datst' dy net djip skammest!

MAN 2:

Ik hie it witte moatten...

MAN 1:

Mar nou is it to let!

MAN 2:

Hie'k it witten...

MAN 1:

Selsmoard plege hin! Gore fint, dogge de susters net alles foar dy?! Spanne hja har dêr foar yn??

MAN 2:

Wist ik dat de dea dochs swiet wie...

MAN 1:

Dû moatst stean foar dyn kar! Dyn natuerlike dea silst nou ha ek! Haha, fuorttarre silst', starich weireitsje. Gek bist hjir samar, in demint mantsje, flybje, trilje, net mear rinne kinne en dan... hearlik yn bêd lekker loai lizze to wachtsjen. Rek it noch even dokter, bisykje it libben der noch yn to hâlden dok. Hy woe dochs libje? Hy sil it oan it ein ta priuwe. Sjoch dy fiis âld fint, om to kotsen, stront yn 'e broek, miicht him de klean wiet. Gedjakkes, hy bihimmelt himsels mar, hy hat himsels ek bismotske! Hè bah, in nudle yn 'e ier dan griemt er tominsten net mei 't iten, hwant dat is ek sa'n griis. Gedfordarry âlde stjonkkeardel!

Stilte.

MAN 2:

Hwat sizze jo?? Hwàt sizze jo??

Knallen fan in swipe.

MAN 1:

Hastich.

Oerein, oerein, dêr komt hja!

SUSTER:

Slacht hwat mei swipe.

Soa hearkes! YNSPEKSJE!

Rint op man 2 ta.

Sa, kreas yn it pak sjoch ik. En...hoe sit it yn it krús.

Krijt man 2 yn't krús.

Hahaha, kreas, kreas!

Man 2 is alhiel forbjustere en stammeret hwat.

SUSTER:

STIL!

Knalt mei swipe. Rint om de mannen hinne.

Ut lûdboks tetterretetmusyk. Musyk stoppet, de suster rint nei foaren, it toniel komt nou yn fol ljocht. De suster makket in kokette bûging nei it publyk.

SUSTER:

Goejoun acht publyk! Mei ik jim ek neffens de spylders in hertlik, waerm en enthoesiast wolkom taroppe! Wy binne tige op it skik dat jim hjir joun komme woene en wy smeitsje sels it foarrjocht de notabelen fan dizze mienskip ûnder ús achte publyk to hawwen. Wolkom boargemaster en wethâlders, leden fan de ried, dûmny, dokter en skoalmasters. En net to forjitten de stipers fan ús Sintrum. Wolkom! Wolkom! Sa't jimme yn it program lêze kinne, sille twa fan ús bijaerden in fleurige acte de présance bringe, hwêrfan de opbringst ornearre is foar nije poppen yn 'e poppehoeke fan 'e beukerskoalle ‘Boartlik Bigjin’.

Mei ik nei dizze koarte ynlieding jim fierders in noflike joun

[p. 367]

tawinskje!

Sketterjende muzyk, applaus, fluitsjen nei de suster dy't seksy mei har heupen draeit.

De twa mannen moatte nou in stikmannich bernespultsjes dwaen (bgl. mei de mûle in suertsje út in tobbe mei wetter pakke.), hwêrby harren de swipe net sparre wurdt. Nei elk ûnderdiel in klaterjend applaus út de lûdboks, it publyk skynt baeije wille to hawwen.

Lêste ûnderdiel:

SUSTER:

En, is der ek in jongkeardel yn 'e seal dy't de superioriteit fan 'e jeugd toane kin?

Freark komt it toniel opstoarmjen. Ut lûdboks lûd applaus, fluitsjen. Freark stekt beide hannen omheech en docht in pear dounsstappen. Rint dan op de twa âlde mantsjes ta en slaet se ien foar ien tsjin de groun. Opnij enthoesiast applaus en jûchei. Freark makket wer dounspaskes en tutet ûndogensk de suster op it bil. Hja is slop fan laitsjen.

Alle ljochten út. In ientoanich eftergrounlûd wurdt hieltyd lûder, dan flitse twa ljochtbondels oan dy't elk in man fange. Hja sitte op 'e stoel en stoarje foar harren út.

MAN 2:

Hwêrom giet it noch fierder.

MAN 1:

Hwat hat de sin fan myn wrotten west.

MAN 2:

Hwêrom hâldt it hjir net op...

MAN 1:

Hwat is de sin...

MAN 2:

Hwêrom stoppet it net...

MAN 1:

Hwa bin ik noch.

MAN 2:

Hwat is de sin...

MAN 1:

Hwêrom...

STIM:

Heas, flústerjend.

Hwat nou, hwat nou! Prakkesaesje?

Hwat sil dit?

MAN 2:

In moaije God bin jo!

MAN 1:

Bin'k dêrfoar altiten twa kear sneins nei't tsjerke roun!

STIM:

Haha, kalm mantsje, kalm. Jim witte dochs fan it Himelske Ryk dat jim wachtet? Nou??

MAN 2:

Hun...

STIM:

Nei dit ‘Tranendal’ sille jimme by my sjonge! Gjin leed sil jim barre. Draech jim lêst moedich. Tink oan de lêst dy't Myn Soan foar jim droegen hat. Lit it fortriet jim net oermânsk wurde berntsjes,

starich gliidt in tredde ljochtbondel oer it toniel nei efteren en fangt de satanyske kop fan de suster dy't yn in mikrofoan praet:

bitink dat it ivige libben jimme part wêze sil!

MAN 2:

Ivich libje? Ivich??

MAN 1:

God, né, doch ús dat net oan!

Falle beide op knibbels en bidde.