Trotwaer. Jaargang 4

[p. 77]

Durk van der Ploeg
Sawn gedichten

1

As de nasionalisten har net
forskreaun ha, bin ik út dizze ierde skepen;
in hân, in holle, in fries,
in rôt ûnder de rails fan it lokaelspoar.
Moat ik my dêr noch tsjin forsette?

God, de goaden, de helden,
wapene mei flaggen en findels,
alles mei heraldike krektens biskreaun.
It tiidstip fan de útforkiezing
wurdt ús foarhâlden mei it útsicht op 'e bergen.

It libben dat ik wol, dream ik.
Dit libben ha ik my net keazen,
dat hwerom stek ik myn holle
net yn de skurte
mei al myn forlytsingswurden,
de wrâld forgiet en
mem it hielal. Ik manke
foetus, driuwend oan in string
dat nei de nawle opkrinkelt
tusken de fluezen en fellen.
It útstoarten fan it sie yn 'e ljisk
in lokkich barren yn de
kostlike neisimmer fan
'30

Wie dat iene momint net foldwaende?

[p. 78]

2

 

Al wer sa lang lyn, yn '40 tink,

 

Jan Sadelaar glied

 

my op syn hymjende fytsbannen foarby.

 

 

 

Noch leit syn forhael, syn frommens

 

yn myn ûnthâld as it biflibe tekenwurk

 

fan in hillige. Oh, sa'n prachtich

 

akwarel fan de himel en it soele

 

waeijen fan dy simmerdeis oer

 

ús feart, de Eufraet.

[p. 79]

3

 

Dit hûs fan klaei ha ik my boud

 

út it plato

 

de lep de bats

 

bliksem né

 

mei de bleate hannen stie'k

 

de godgânske dei

 

yn 'e drek to griemen

 

 

 

Nou is in hûs noch to dwaen

 

mei tûgels prikken en droechsum waer

 

mar in frou foar de lingery

 

de tael it pearjen

 

om my fuort to plantsjen

 

dêrfoar mei ik wol in heal

 

fiem djipper en stek sa'n

 

klien fel út dit fjild

 

 

 

De groun is hjir hwat rodzich

 

dat it kin in fûlbart wurde.

[p. 80]

4

 

De terpen biwolke mei damp

 

himelske terrassen

 

mei in komyske fauna

 

Jan Hin en Jan Got

 

 

 

De skuinmarsjearders, skriftgelearden

 

ús fossile aertsfaders op 'e dwinge

 

en ús muoike op 'e kranken fan in Gazelle

 

 

 

Wjukwapperjende ingels drifkje

 

de roustoeten oer it lykpaed

 

 

 

De weropstanning it wurdt de

 

drokste dei yn Fryslân

 

 

 

Ein fan de terpekultuer

 

 

 

Hegerop:

 

drachtige goaden de plomstrikende

 

superstjerren op it grintpaed

 

fan de Molkwei

 

 

 

Efter de planeten de swarte

 

echo yn stereo

 

de boaze godskop

 

 

 

De keppel fan oerhoer biskeukt

 

de lytse saken yn it forburgen

 

fan de tekken en bange

 

eagen nei it forwulf

[p. 81]

5

 

De godgelearde boalen

 

spylje in probleemstik

 

yn 'e tsjerke

 

oer de leafde

 

oer de god fan hannen

 

en fuotten mei de

 

avesearskuon oan

 

ús leaven hear

 

mei sawn pear earen

 

mar dochs noch tomin

 

mar kom net oan it

 

hillige poadium

 

oan de godlike koulissen

 

elk dy't de toanielfeint

 

oanrekket moat stjerre

 

 

 

Wêz dêrom lokkich mei dyn

 

ambivalinte deadsforachting

 

en wit dat de ûngefoeligens

 

en de ûnwittendheit

 

dy lokkich meitsje sille.

[p. 82]

6

 

We binne al wer in geslacht fierder.

 

 

 

Us famkes knipten

 

har wjukjes út in kartonnen

 

doaze fan super thésekjes

 

 

 

De oekjes devoot sweevjend

 

as ingels en

 

sjongend foar de Hear.

[p. 83]

7

 

Rigel G, nr. 52 (2)

 

 

 

De ûnbireizge fûgels

 

hipten op it snietek.

 

Ik forjit it noait wer

 

hoe't we mem efterlieten

 

de bier op 'e planken

 

mei it tou yn 'e knik

 

har earmen en hannen

 

dy't yn de Aula

 

al forklûme wiene

 

frearen har ôf.

 

 

 

Socht ik gjin waermte by mysels?

 

 

 

Wy allegear mei de skonken

 

yn 'e drek sochten

 

om in ôfskie en fûstken

 

meielkoar as wiene wy

 

al opstien en seagen

 

omheech.

 

 

 

Wy fortrapen elkoars spoaren

 

yn einleaze wegen.

 

 

 

Nou noch sjoch ik har dêr stean

 

yn in trochskinende kiste

 

mei it rose nachthimd

 

of soms wiuwend fan

 

de wolken dy't út

 

myn kessen kwatte.