Trotwaer. Jaargang 1

[p. 106]

Steven de Jong / Une femme mariée

1.

it tsjerkhôf

De tsjerke leit op 'e knibbels yn 'e kosmos
de toer riist smeekjend ûnder in tekken fan stjerren

eangst

me

krûpt

krûpt

it breidsboeket gûlt

forgielet

stjert

forjisket

in earkrûper

krûpt

yn

it

HIELAL

ûnder

dyn skedel

leafste
de nacht
for^knû_ker^e_t tusken syn KAKEN

[p. 107]

2.

lykas al faker útienset waerd
hjir is in blom

dêr in heit

it strieljende eech fan 'e mem
yn in fytsbel (praehistoarysk)

*

yn it chroom fan 'e slide

blikkerje de tosken fan 'e

dochter

en de soan

en de kromlutsen fitraezjes fan
(och hea) it âldershûs

[p. 108]

3.

dyn wurden leafste
der falt ien oan diggels
hark
de nacht rint leech
dyn sissende slange lústeret

jow my in stikje wurd fan dy

de sydkant fan dyn lûd

bring my de romtefeart

fan 'e gedachten

oan 'e binnenkant fan dyn hân

(yn 'e fierte

gestamp fan learzens)

UNEINICH TICHTERBY

KOMT DE SINNE OP

leafste dyn wurden

to tear foar de biznis

hark

der falt ien oan diggels

op it pânser fan myn harsens

de motoren raze sa

[p. 109]

4.

myn god lit my net wer
de fingers yn jins stopkontakt stekke
ik soe it bistjerre fan 'e koartsluting

dû bist de transformator
ûnbidich great
liz ik rjocht oerein
yn it laden fjild fan dyn bêd

dû boartest sémearmin

blau fan 'e kjeld

iispegelseks

Presto presto
realiteit as in BLIKsemstriel
noch nea ha myn wetters sa hyt west

dyn heupen gounzje fan energy

yn 'e rook fan

NIVEA NIVAJA NIWANA

[p. 110]

5.

hja sliept hûndert jier
tusken fûgels en kûgels
yn it swarte wetter fan 'e nacht
driuwe boatsjes nei de krústochten
taeste har earms oan adam ta

har folk sjongt
toe mar toe mar
hja heupdounset greatsk
de sedyk giet dwerstroch fan it ritme

MEM MEM IK HALD FAN HIM

se brânne stêdden plat
mar hja laket al wer
troch de dizen fan 't hielal
yn har boarsten

mar dan
toe mar toe mar himet hja
dû triuwst de dolk oan myn herte ta
fiel mar oan myn hier

bûten draeit de kosmos om ús keamer
tagelyk tutet de jonge sjinees syn breid
en siedt de môlke oer

6.

krekt ûnder har pyama
tusken knibbel en krús
dôvje de ljochten