Trotwaer. Jaargang 1

[p. 2]

Steven de Jong / Gedichten

Frustraesje

wy bin sa frustrearre
frustrations however

lit ús ris neaken dounsje
de seks lyk yn 'e eagen sjen

faeks soe ik flechtsje nei in iensume oarde
en mysels analisearje
d w s
biflekke

sjochst him sitten
20 ieuwen kalvinistyske frustraesje
it lamke
sa guodlik

hy kin it net helpe
hy skriuwt fersen
hy is in ‘minne’ dichter

der wiene gjin tsjûgen doe't
de âldman him forhong
hy hie in stienpûst op...
sst
giisgobje
ginnegappen
spytgnyskje

[p. 3]

Ald walske

sjoch

in fûgel

en noch ien

dyn kûten

hja sweevje

hallo

wy binne gjin fûgels

wy woll' it net wêze

mar stjerre

togearre

in sillige dea

de ingels bisjonge

dyn delten

en hichten

ús ierdske brea

dyn billen

hja tille

de ierd' yn 'e himel

kom

mei ik dy aeije

dy knipe

dy bite

lit ús yn inoar dûke

de ien yn de oar

moarn ite wy suerkoal
moarn bin wy wer gewoan

dach beppe

dach pake

[p. 4]

Kommunikaesje

sûnt de fuotten de holle oer har drage
gappet de ierde hongerich
kin ik har net weromfine

dyn fjûr forbarnt myn ivige rêst
alle triedden komme yn ús gear

neaken rin ik troch dyn strjitten
muorren fan skamte tusken ús
deadensel
hearst de bern net skatterjen?
generaesjes eamelders bouwe ús út inoar wei
har dampen foroarje yn toskronfele liven
hearst de bern net gûlen?

wy sille ôfbrekke moatte
mar hwat is ûnder boppe lofts en rjochts?
blyn en magnetysk bitaeste ús hannen de muorren
fan it lichem
SPREK IEN WURD
IT SIL MUORREN SPJALTE
(sjoch de beam mei ien tûke boppe it wetter
biddeljende hân
de blêdden rize nei de sinne
bern en beammen leauwe net oan muorren)

ik sil my nei dy ta leauwe
salang sille de stikeme gnobbers ús biloere
like iensum
as wy iensum
as wy kwetsber
oer de honger fan 'e ierde krûpe

[p. 5]

Klacht fan in aldfeint

syn fêsting
raketten mei atoomkoppen
syn wiif is in glêd stik fjûr
in linige hoer
yn 'e earms fan in rôfdier
har hert is ré foar transplantaesje
har eagen bin fleanende skiven
sinjalen út it hielal fan myn iene greate tean

lykwols
as ik nei har wiis
grânzget er
in houn mei bleate tosken
oars wurdt er krusige
mei deftige passionenmuzyk
mar spikers bin hurd

dêrom
hy drinkt thús kofje
en glimket guodlik
nei my en de atoomkoppen
de transplantaesje is net to fornearen
seit er démoedich