De ton vol vrolykheid

Herders Vryagie, tusschen den Herder Coridon en de Herderinne Rozemond.

Stem: Waar zal ik myn klagt volende.

Coridon speeld een liedje

In de koele dageraad,

Op een dungebogen rietje,
Na de kunst en na de maat.
Hy zat dus heel lief te kweelen
In een aangenaam saizoen,
Wyl zyn wollig vee liep speelen
Door het lief en jeugdig groen.

Al zyn speelen en zyn vreugde

Was alleen om Rosemond.
En wyl hy zig dus verheugde
In dees blyde morgenstond,
Zag hy haar van verre komen
In een groene en lauge laan,

[p. 46]

 

Onder 't lommer van de boomen,

 

Daar zy met haar vee kwam aan.

 

Hy begon haar straks te groeten

 

Met een lief en zoet gelaat,

 

En riep, wat komt my ontmoeten,

 

O wat blyde dageraad!

 

Gun my dat ik u mag kussen,

 

Aangenaame Rozemond,

 

Wilt myn minnevlam dan blussen,

 

't Minnewigt heest my doorwond.

 

Uw gezigt dat doet my zwigten

 

Voor het kleine kind der min,

 

Want ik voel zyn looze schigten,

 

Help my waarde herderin.

 

Ach myn aangenaame meisje,

 

Help uw herder Coridon,

 

Laat ons te zaamen een reisje

 

Zitten aan dees klaare bron.

 

R. Coridon zeg my wat reden

 

Hebt gy dog om zoo te zyn,

 

'k Laat u immers wel te vreeden,

 

En waerom komt gy by myn?

 

Gaat maar by u Zilviaatje,

 

Daar is een poeslige meid,

 

Ja zy houd graag van een praatje,

 

En ook van de minnestryd.

 

C. Neen, ik mag haar gantsch niet lyden,

 

Gy alleen legt in myn hert,

 

Liefje wilt my dog verblyden.

 

En geneest myn minnesmert.

 

Zeg my, hoe kunt gy zo wezen,

 

'k Min uw zoete Lief alleen,

 

Gy hebt voor geen aar te vrezen,

 

Neen myn waarde Engel, neen

 

R. Ach, ik zie wel braave herder

 

Dat uw zuivre kuische min

 

Gaat veel liever en veel verder

[p. 47]

 

Als ik my gebeeld had in.

 

Al uw aangenaame vleijen

 

Die behaagen zo myn zin,

 

Dat ik u op 't hoogst mag leljen,

 

En u in myn hert bemin.

 

C. O wat lieffelyke woorden

 

Vloeijen uit uw lieve mond,

 

Woorden die myn ziel bekoorden

 

Zo haast als ik die verstond.

 

Daar ontfang dan nu wat kusjes,

 

Aangenaame herderin!

 

Laat ons nu met dartele lusjes

 

Aan een hegten onze min.