De ton vol vrolykheid

[p. 44]

De Klagende Minnaar, over Cupido.

O venus wicht gy kwetst myn hert,

En doet myn ziel in min ontvonken.

Houd op, houd op, wan door die smert
Leg ik geheel in min verdronken.
Weg Bachus voort van hier.
Ik laat u met uw wyn,
Ik laat die medicyn.
Weg Bachus voort van hier,
Ik laat u met uw wyn,
Ik laat die medicyn.

Ach Philida myn waarde lief,

Uw lonk gaat door myn zieltje heenen.
Gy zyt mym vreugd en vreugdendief,
Hoe kan die beide zaam verëenen?
By u is al myn vreugd.
Myn vreugd dat is myn pyn,
Zoo 'k niet by u mag zyn,
Zoo 'k niet by u mag zyn.
By u is al myn vreugde.
Myn vreugd dat is myn pyn.

Ik bid u dan myn Philida

Verstopt voor my niet meer uw ooren,
Myn zieltje volgt u altyd na.
Wilt dog myn klagten eens aanhooren.
Of is uw hert als steen,
En laat gy myn in nood,
Zo sterf ik haast de dood.
Of is uw hert als steen,
En laat gy myn in nood.
Zo sterf ik haast de dood.

Wel aan myn Lief, a's 't zoo moet zyn

Leg ik my neder voor uw voeten,
Het zal weezen druk en pyn
Als ik voor u zal sterven moeten.

[p. 45]

 

Kom aan dan wreede dood,

 

Haal my met uw geweld

 

Na 't Elizeesche veld.

 

Kom aan dan wreede dood,

 

Haal my met uw geweld

 

Na 't Elizeesche veld.

 

Daar zal ik u dan myn Engelin.

 

Met groot verblyden steeds verbeiden.

 

Daar zullen wy ons zamen in

 

Altyd verheugen en verblyden;

 

Wyl ik van u op aardewerken

 

Doch geenen troost verwerf,

 

Vaart wel dan Lief, ik sterf.

 

Wyl ik van u op aardewerken

 

Doch geenen troost verwerf,

 

Vaart wel dan Lief, ik sterf.