Tirade. Jaargang 51 (nrs. 417-421)

[p. 23]

[p. 24]

Tonnus Oosterhoff
Gedichten

Ik zie rugjes, handjes zo rood, zo rood.
Ze klimmen naar me!
Grote hoogte. Van grote hoogte
vallen zien

Ik wil niet vallen zien
kleine doden, ik wil
eigen afmeting zien
in vlakbij of valbijl of bijval.
Want vallen zien kleine doden
is belasting geïnd door de tranendief.

De tranendief houdt zijn handen op de rug
zolang hij in de doos zit. Opdat men zegt:
‘Wat is deze doos licht.’
‘Ja, want hij is nieuw.’
Pas op deze doos licht.

Waarom waarschuw ik?
Ver weg is de tranendief dichtbij.
Ver weg lijkt het dansen, maar het is
vlammen uittrappen

[p. 25]

 

Onafzienbaar doodsbed met luchtpomp,

 

het lijk is er wegens overcompleet

 

onder gaan liggen.

 

 

 

Humor

 

heb je of heb je niet

 

onder de wriemelpootjes van het gras

 

ook als je je dag eens niet hebt.

 

 

 

Nu verlaat me niet meer.

 

Sta om me heen en dring in me

 

pijn stiller geen is er

[p. 26]

 

Van een paard dat gras eet veranderd

 

in een paard dat hooi likt.

 

Van een ooievaar die op zijn gemak

 

leeft op een oranje stang

 

in een die geremde wieltjes gebruikt.

 

Het ei in de magnetron

 

(tikt op de kersepit) even fout ingesteld ...pang... (...max pam...)

 

 

 

Dit is geen reis, het zijn reizigers

 

die in alle richtingen de bestemming verlaten.

 

 

 

begeven

 

veeg

 

veeg en vergeef

 

 

 

huilebalken laadperron

[p. 27]

 

Ik zit met stil lichaam, korte armen en palmen,

 

maar heel lange vingers in mijn ouderwetse rookstoel.

 

dampweten dampweette gedampweet

 

dampweten deurklopper doodklap.

 

Rooksociëteit De Dampkring.

 

 

 

Waar bewaart u uw koffer? Onder het bed?

 

Onder het bed of op zolder?

 

Ik heb de ruit met een stok

 

stuk geslagen en ontmoette veel

 

rennende mensen die hun plaats niet verlieten.