Tirade. Jaargang 49 (nrs. 407-411)

[p. 53]

Jan Baeke
Blessures

1

De lucht ziet er beschadigd uit.
Grijs en slordig pleisterwerk in afgelegen hoeken.
Krassen, doorgerookte wolken, windgejoel
stijgt op onder supporters
die vanuit zichzelf al lange diepe klinkers zijn.

In een steeg bijvoorbeeld gloeiende mannen
die kartonnen dozen kapot trappen.
Zoveel om mij heen kortademig
en met een onhoudbare voorraad blessures.

Ik kan mij dus slecht concentreren
en laat het aan mijn ledematen over
orde op zaken te stellen
gun ze alle vingers nog
maar laat de mannen voelen
knap gebutst
waar vroeger een hoofd zat.

Iemand komt langs om een beetje geld
wil iets van mij afknippen in ruil en
zegt te moeten moeten moeten roken
draait zich om en roept
Je bent niet dood, De Bruin
Ik weet niet goed hoe in de lucht te zoeken
naar begrip
maar er breekt iets dat geluid maakt
god zij dank.

[p. 54]

2

Je hand ophoudend weg
bij dood gewaande vrienden
en alles van luidkeels verstand.
Misschien moesten we daarom wel schreeuwen.

Ik had een mooie collectie
maar na een feest en enkele donkere maanden
van ruilhandel en slechte shit
nog twee lege hoesjes
en een evenbeeld van pakweg vijftig
die haar vijf woorden repertoire naar buiten snoot.

Come out upon my seas
klein takke slakkespoor
dan nog even als een dunne ballon
en twee jeugdhandjes zoete herinnering
die in een losse verdwaalde vergeten
regendruppel, een oog
dat mij aankijkt en snuift
een puzzel zei jij en vernam dat ik
hoe of jij ook alweer heette.
Jij nam een seresta om de schaapjes
beter te begrijpen
zocht opnieuw een hand van vrienden
of de jouwe
achteraf.

[p. 55]

3

Op klassiek ingeblikt voordeelbier
alweer een kilo uitgelopen
hem herdenkend
deze week, na zijn verkeerde deal
uitgewist
door de pillen.

In zee met vage muzikanten
en hun honden
om en om.
Springvloed in het volgende blikje.

[p. 56]

4

Betondag of politie, ik
hield mijn blik klaar voor
hoe het op afstand zou lijken
de pokdalige garageboxen
de algenuitslag en het overvloedige bloed.

Iets verderop de late leeftijd
en nu al weten dat het ooit de klas
voorbij is, het terugkomen, pissen op de gang
reglementen.

In een bonte lyrische stijl
want tussen al haar knuffels
namen haar zenuwen ook twee
vriendinnen mee over de dakrand.

Buiten keken wij allemaal
het verhaal van onze tv-middag in.
Er was niet eens zoveel meer over, maar
de schrammen waren van dezelfde oom, hetzelfde
kijken, een vergelijkbare afstand

mes van dichtbij
ijzeren pijp net iets verder
en beloofd dat geen iets zal vertellen
wel honderd keer in tranen herhaald.

[p. 57]

5

Een
twee
drie
vier
vijf
zes
even
zacht
negers
zien
beffen
dwalen
kerven
veertjes
stijf zien
sex zien
wat niet weg
vreet

is

gezien

[p. 58]

6

Als eerste aangekomen
trokken we de voorgeschreven cirkels rond het wrak.
Teder, maar geschoold
tenminste het gebruikelijke cool zijn
strak afgekeken
alsof het over de rotzooi hing
het dagelijks gebod
Niet aanraken!

Kinderen wankelden naar buiten
maar dat was journaalbehoefte.
Ze duizelden als altijd
schopten tegen stenen
zochten over elkaars schouder
naar langere kinderen.

Ik keek door het bestuurdersraam
naar de agent die de versplinterde resten
van de voorruit als juwelen bekeek
kwijlend of loenzend
een donkere wenkbrauw - de bovenkant van
de chauffeur diep in het dashboard
zoekend naar de juiste radiofrequentie
maar te grenzeloos voor
heldere notities
vaders flauwe grappen
moeder voor de haard en
nog eens hoe hij zei
dat later
later -

(Blessure 6 is een zeer vrije bewerking van Ken Babstocks School Bus Broadsided by Patrol Car)