Tirade. Jaargang 48 (nrs. 402-406)

[p. 45]

Arjen Duinker
Gedichten

De toverbal

Een ding laat zich niet tot alles dwingen
Maar is meegaand en soepel, luistert en ruikt,

Kijkt. Natuurlijk heeft de toverbal zintuigen!
Een ding laat zich niet tot alles dwingen

Maar is meegaand en soepel en meet het leven.
De toverbal is een voorbeeld van een ding

Dat in staat is om woorden te kiezen.
En hoe! Lome woorden, drukke woorden!

Nieuwsgierige woorden, geile woorden!
Zanderige woorden, vierkante woorden!

Verdomme, dat weten jullie toch zeker wel!
De toverbal kiest woorden voor zijn verlangen,

Kiest woorden als dingen die verlangen!
Ah, naar bergen door geheimen verbonden,

Naar wolken met feiten en vermoedens gevuld,
Naar rivieren, wachthokjes, spatels, atomen!

De toverbal verzorgt ook de dood van het leven
En brengt vrijwillige gloed in de wangen!

[p. 46]

 

Van mannen die hun wapenuitrusting dragen,

 

Van mannen die wijdbeens staan te praten,

 

 

 

Van vrouwen die langs een kiosk lopen,

 

Van vrouwen die hun haar golvend borstelen...

 

 

 

Al deze woorden zijn nodig en onvoorwaardelijk,

 

Met instinct en tastzin en wat mogelijk is!

 

 

 

Het gewone is niet minder waard dan het ongewone.

 

Het meervoud is niet meer waard dan de eenvoud.

 

 

 

Voorspelbare woorden... woorden met een buik...

 

Onvoorspelbare woorden... woorden met een buik...

 

 

 

Sidderend... trillend... zoemend... kreunend...

 

Het oppervlak een verzameling identiteiten...

 

 

 

Tong die de adem van glooiingen beantwoordt...

 

Holte die de adem van zonnestralen opneemt...

 

 

 

Oh, ontploffingen die de omvang van tijd modelleren!

 

Ontploffingen die secondes uit zichzelf laten draaien!

[p. 47]

Laten we gaan voorbij...

Neem woorden mee... van fluweel en katoen...
Neem woorden mee... van ontspannen zijde...
Kom, we gaan voorbij het leven van de woorden...

Ik zie ogen... hoor gefluister... openingen...
Voorbij nu... voorbij nu... voorbij nu...

Ik zie ogen... hoor geschreeuw... en luider...
Voorbij iets... naar iets... om iets... in iets...
De woorden keren altijd terug op een tong...

Neem je tong mee... met fantastische woorden!
Neem je tong mee... met krankzinnige woorden!
Kom, laten we voorbij de woorden gaan... stromend...

Het gefluister is voorbij het geschreeuw, luister dan!
Het geschreeuw is voorbij het gefluister... nu!

Oh... voorbij de morellen... rood... donker...
Strekken de kwaliteiten van de tong zich uit...
Ik open mijn ogen en... zie transparantie stromen...

Door de vingers van een jongen... die een paard streelt...
Door de vingers van een meisje... bij een tafel met cadeaus...
In de handen van een vrouw met een zonnebril op...

De kwaliteiten van de tong... zo onweerstaanbaar!
Bedachte tong... verschroeide tong... gelapte tong!

[p. 48]

 

Waarom zou ik hierover zwijgen tot ik dood ben?

 

Waarom zou ik luisteren naar hem en haar en hem?... Nooit!

 

En waarom zou ik me voegen naar het aanvaardbare?

 

 

 

Ik open mijn ogen en zie sterren heen en weer schieten!

 

Sterren van was die zingen van terugkeer...

 

Sterren van olie die smachten naar iets anders...

 

 

 

Wat?... Ik weet het... weet het niet... niet precies...

 

Weet dat ik kies voor wat ik kiezen moet... een hart...

 

 

 

Kinderen geven namen aan de namen van de dieren... oh...

 

Terwijl mannen de vermoeidheid uit hun neuzen halen...

 

Ah!... Ik voel me binnen het bereik van de vectoren!

 

 

 

Zien dat kinderen zich bukken... een parel vermoeden...

 

Zien dat vrouwen zich bukken... een knikker zoeken......

 

De tong deelt zijn grandioze kwaliteiten met elke honger...

 

 

 

Met vrouwen die stralend in kastelen dineren...

 

Met mannen die de trappen op en af gaan...

 

 

 

Ik open mijn ogen en zie de wereld opengaan!

 

Ik open mijn ogen en voel het immense belang...

 

Van zon en maan... door uiterste wimpers gescheiden!

 

 

 

Vergeet niet dat in precisie de tong zonder gelijke is!

 

Ik open mijn ogen... vergeet het draaien van de tijd...

 

Open mijn ogen... decodeer... zie spoken vluchten...

 

 

 

Zie spoken konkelen... om zich heen kijken... vaststellen...

 

Ongelofelijk!... Een toeval!... Laten we gaan voorbij...

 

 

 

Ik open mijn mond... voel transparantie stromen...

 

Ik hallucineer... misschien ook niet... illusie is onverslaanbaar...

 

Stukken karton... broodkruimels... glassplinters... zand...

 

 

[p. 49]

 

Ik zeg jullie dat mijn hele lichaam aan het scheuren is!

 

Een hart boorde zich abrupt in mijn borst!

 

Het zweet gutst!... Amandelen!... Borstspieren!... Nagels!... Liezen!

 

 

 

Neem mijn tong mee... de wereld in... voorbij de lippen...

 

Voorbij de wimpers... feiten stromen alle kanten uit...

 

 

 

Wimpers die niemand me afneemt zonder te doden....

 

Juwelen uit een andere wereld... wazige voorspellingen...

 

Koortsige geuren... dampende tafels... laten we gaan...

 

 

 

Tegen het gefluister in... voorbij de morellen van de ziel...

 

Oh straat door de wereld... luister... dat zijn de woorden van het gras...

 

Ik open mijn ogen voor een sprookje van de wind... met maan!

 

 

 

En dan... voorbij het rode en het donker... geluid van schoenen...

 

Tegen het geschreeuw in... het stromen van de tong...

 

 

 

Meer... meer dan meer... laten we gaan voorbij...

 

Oh gras door de wereld... voorbij de brandende lippen...

 

Ik open mijn mond...