Tirade. Jaargang 47 (nrs. 398-401)

[p. 34]

Peggy Verzett
Hazen

de hazen zijn al wakker
wij droomden over hazen
en alle voorwerpen die weerkaatsten
de wijze van voorplanting
nauwelijks omslachtig
Grote Haas zag alles rooskleurig in

we klommen in boomtoppen
en gingen voorbeeldig om
met de sterren

naast de riviermond
tussen het riet
kelderde een aloude twist
tussen winter en zomer

de aarde droeg een rok
vijf grote lagen
meer was het niet

[p. 35]

 

het huis aan de overkant is leeg

 

hazenbloed het lijkt wel ingeraamd

 

we spiegelen in ramen narrenbloed

 

 

 

soms ben ik er geweest

 

door de lege kamers gelopen langs

 

de onderkant van het weggescheurde gekropen

 

 

 

op het veld onder de volle maan

 

uitgeweken naar de rand van veilig bos

 

 

 

boven bij de trap om

 

door een deurpost en langs

 

glooibaar grensgebied gestaan

 

vastere grond onder de voet

 

ik verken maar verbroeder niet

 

 

 

naar tegenover staren

 

waar de Grote Haas met

 

das da da dasein

 

 

 

terug te komen bij het raam

 

de hoofddoek zien wapperen

 

aan een stok die zijdelingse bries

[p. 36]

 

maanmeertje

 

met het ovale wak

 

en Grote Haas die

 

daar zat op het dunne ijs

 

met zijn hellend vlak

 

knieën tegen de borst gehesen

 

lobbig wit op takken

 

 

 

ho meisje

 

ode aan jou meisje

 

meisje van ver en meer

 

glansgek oog en bel

 

twee hazen rennen niet

 

door een hodeldebodelhek

 

en zullen weer schoten vangen

[p. 37]

 

een haas is een haas

 

houdt de wereld in

 

een zak met het blote oog

 

 

 

over de veldweg

 

onder de maan

 

langs de rochelende put

 

rent de snelheid van

 

straaljagers in de naam

 

van aphrodite en cupido's

 

 

 

over het omploegde land

 

- er ligt weer hazenvet -

 

nageltikkend klauwendrummend

 

over wijfjes en vibraties

 

oef de dingbouw is groot

[p. 38]

 

schrezen schrezen

 

in het plantsoen van deze woonwijk in de slaapstad

 

 

 

schrezen schrezen

 

in het land dat van houtwal naar houtwal liep

 

 

 

schrezen schrezen

 

in de wereld waar halvezool haverbrood en hazenvel

 

 

 

schrezen in het drommend heelal

 

om mooier spul

 

inlegwerk?

 

van Grote Haas voor evenknie

[p. 39]

 

wat mij te binnen schiet

 

vogels

 

en     labbayen

 

 

 

ik herinner me nog

 

woekerend raaigras onder systeemplaten

 

in het kantoor van de douane

 

 

 

bomen     bomen

 

mooie improvisaties

 

en dat rurale

 

niet vergeten niet

 

 

 

fred (van astaire) ferme haas

 

weet nog hermafrodiet en

 

hallucinade in het nulijf

 

 

 

lengtegolven want

 

de rechte hoek wil zwenken volgens

 

het schietlood met deze wereld

 

aan niemand opgedragen