Tirade. Jaargang 47 (nrs. 398-401)

[p. 62]

Nachoem M. Wijnberg
Gedichten

De grootvader van Su Dongpo begint laat in zijn leven duizenden gedichten te schrijven.

Hij is dronken als hij hoort dat zijn tweede zoon geslaagd is voor de examens.

Hij klimt op een ezel en rijdt door het dorp om het te vieren.

De beste dag van zijn leven.

Zijn eerste zoon, de vader van Su Dongpo, zakt drie keer voor de examens.

Als hij oud is wil hij ze niet nog een keer doen.

Als in een droom waarin iemand de examens nog een keer moet doen.

Hij weet dat hij voor de examens geslaagd is, maar dat telt niet meer.

Zijn zoons, Su Dongpo en Su Ziyou, slagen schitterend voor de examens.

Als twee toekomstige eerste ministers.

Ouyang Xiu, de examinator van zijn zoons, heeft het beste gelezen wat hun vader kan schrijven.

Als hij werk voor hem heeft kan hij hem dit geven.

[p. 63]

Su Dongpo en zijn broer Su Ziyou

 

In twee bedden naast elkaar

 

terwijl het buiten regent,

 

 

 

als zij allebei gestopt zijn

 

de staat te helpen besturen.

 

 

 

Lang geleden voor het eerst in de hoofdstad

 

hoofd en hart vol met boeken.

 

 

 

Verwonderd over wat een minister vandaag zegt.

 

Hem een brief sturen?

 

 

 

Zij zijn toch geen dertien, veertien meer.

 

Als een van hen een ministerie aangeboden werd zou hij ja moeten zeggen.

 

 

 

Hun loopbanen op en neer:

 

minister, gevangenis, dan weer minister, dan weer verbanning.

 

 

 

In de gevangenis schrijft een broer

 

dat als hij in de gevangenis doodgaat

 

 

 

de ander op een nacht dat het regent

 

aan hem kan denken.

[p. 64]

Su Dongpo. Jia Dao

 

Ik word ouder en verlang naar tegenover u te zitten en met u te praten.

 

 

 

Tegenover een gast zitten en zwijgen is niet altijd de lichtste manier.

 

 

 

Lang geleden was u misschien Jia Dao

 

 

 

die zijn schouders ophaalde over de kou van de nacht

 

 

 

en een gedicht ging schrijven.

 

 

 

Een nacht blijven, een ongevraagde gast,

 

 

 

bij iemand die later lang stil kan zijn.

 

 

 

Niet eerlijk dat ik dit bezoek belangrijk vind.

[p. 65]

Su Dongpo

 

Su Dongpo maakt zijn eigen inkt uit roet.

 

Hij verbrandt dit, verbrandt dat, en bijna het huis waarin hij woont.

 

 

 

Su Dongpo maakt zijn eigen medicijn om niet dood te gaan.

 

Hij windt zich toch te snel op om niet dood te hoeven gaan.

 

 

 

Proberen aan een kalm landschap te denken waarin hij staat en rondkijkt.

 

Misschien bestaat dat landschap, maar proberen helpt toch niet daarheen te komen.

 

 

 

Niet bitter worden om wat afgenomen is, maar ook niet vergeten wat afgenomen is.

 

Wat afgenomen is verdient beter.