Tirade. Jaargang 45 (nrs. 388-392)

[p. 82]

Alfred Schaffer
Gedichten

Omringd door fotografen terwijl hij een glas water drinkt,
naar adem snakt en wacht.

Het water kolkt in zijn lichaam.

Verdwaald kijkt hij om zich heen,

vraagt of het eten dat hij had besteld is klaargezet,
of hij aan tafel kan.

Wij laten kinderen spelen op het binnenplein.
De een na de ander rende weg, één kind achterlatend,
aftellend, zijn handen voor zijn ogen.

Een bal stuitert tegen het venster. Geweren worden afgelegd.
Wat ons betreft mag hij direct beginnen.

[p. 83]

De leerling

 

Hij kruipt over de grond als een komiek

 

die wordt aangemoedigd door een steeds wilder publiek

 

dat bloed wil zien,

 

dat van alles op hem aan te merken heeft.

 

 

 

Hij gorgelt een strijdlied en doet of hij sterft,

 

waarmee hij een groter effect bereikt dan als hij werkelijk zou

 

sterven,

 

en steeds vertoont hij zich in afwisselende gedaantes

 

in de hoop dat hij grappig genoeg is om verder te mogen.

 

 

 

Maar wat precies verwacht men van hem?

 

De volgepakte tribunes verlangen meer drank, meer machteloze

 

gebaren!

 

Tot zover is hij de enige die op een groot podium

 

voorwerpen durft te gebruiken die slechts hij kan onderscheiden.