Tirade. Jaargang 44 (nrs. 383-387)

[p. 51]

Anton Korteweg
Gedichten

Als 't, uit je los verlangd,
afgeketst is op haar,
schept verdringen geleerde,
bekentenis kunstenaar.

Kom je, zit het mee,
ver en oneigenlijk klaar.

[p. 52]

Prettig vooruitzicht

 

In het oksel van twee spoordijkjes,

 

tussen verwaaide dahlia's en

 

stinkende afrikaantjes,

 

 

 

op bonte klompen naast

 

een zelfgemaakte molen

 

waarvan, het kan niet op,

 

de wieken lustig draaien -

 

 

 

een knuistje in de hand.

[p. 53]

Laatste stukje

 

Ben je er bijna,

 

wil je nog harder,

 

wil je nog mooier,

 

wil je geen adem meer,

 

wil je er zijn.

 

 

 

Doodgaan doe je om

 

aan te komen

 

waar je niet, nooit meer

 

hoeft te gaan leven.

[p. 54]

Verzoek

 

Ontslapen, zet dat

 

er maar in, ontslapen.

 

Niet in iemand, niet vredig.

 

Gewoon: ontslapen.

 

 

 

De andere kant op, van

 

iedereen weg

 

geslapen.

 

 

 

Zoals je ontkomend

 

ontkomt aan.