Tirade. Jaargang 40 (nrs. 362-366)

[p. 270]

Rob H. Bekker

zijn oog valt op 28 april

verdraait eindigt hij
in een hartstilstand; het laatste
schilderij zal net zo onaf
hangen als de maker
die men niet vanuit drie hoeken
tegelijk kon zien en zien en

zien, sectie op dat menselijk lichaam
welke spaanse dokter ziet hem
op zijn laatste stoel of bed, brak hij
zelf zijn kooi van ons allen open
om in de eeuwige tevoorschijn
te blijven, figuur in zijn slot

bewe

ging

en dat moet dan onschrijfbaar
op de voorpagina
morgen

[p. 271]

Studie voor zijn zelfportret, M

 

de leeuw die hem in stukken

 

scheurde is de dokter die hem naait

 

 

 

lik de spiegel, eet

 

de lamp, spreek de schaduw

 

 

 

donker valt in gordijnen

 

om de mond, natuurlijk

 

zijn niet alle mensen blank

 

 

 

compost van afrikaanse land

 

schappen die stillevens imiteren

 

de tijdmens tussen de slachtkoffers

 

op reis

 

 

 

onder het stof en de drukinkt

 

brult gelukkig een jongen

 

de onverstaanbare koppen

 

vol waarheid, ziekenhuiskleding

 

gewassen in zoutzuur, tralies

 

richtingborden, omwegen, etceterara

[p. 272]

Studie voor zijn zelfpotret, R

 

zoek het glas weer, die glazen

 

schaar, figuurdansen, zingen

 

van zwijgende mannen die

 

zich wegspoelen door de afvoer

 

 

 

taal die vanuit de maag de wereld

 

ingeslingerd wordt, niet in dagbladen

 

even het gerochel zichtbaar maakt

 

 

 

innerlijk onweer, stortbak en kraan

 

aan het menselijk front niks nieuws

 

 

 

de keel schrapen en er een glijbaan van maken

 

de keel branden aan het licht dat je slikt

 

de keel schrappen totdat het oog erin verdwijnt