Tirade. Jaargang 39 (nrs. 356-361)

[p. 539]

Pieter A. Kuyk

Ik moest vandaag die weg weer over

Ik was twaalf, telde hier mijn stappen
van de stoeprand aan de overkant naar
't houten hekje in de heg rondom ons huis,
twintig, rond getal, geen vriendje kwam eronder;
op 't trottoir had je voor alles volop ruimte;
geblinddoekt oversteken was een spel voor goede oren.

Die heg is nu allang van steen, een ronde muur en
stukken wijder; het hek erin is glanzend en van
ijzer, geeft toegang tot een park; waar ongeveer
ons huis was blinkt een vijver.

Ik moest vandaag die weg weer oversteken,
wachten tot het licht op groen, met ellebogen
door beginnend rood de overkant bereiken;
het hek stond open en er waren banken;
van herinneringen had ik weinig last,
pijn heel even, om dat gewortelde,
de donderbruine staanplaats van twee eiken.

[p. 540]

31 Augustus 1937

De vlaggen langs de boulevard stonden
strak naar land, de Koningin was jarig

heel vroeg naar het strand gegaan
een lege veelbelovendheid waarin we
't grijs niet zagen, om de nabijheid
van elkaar, de verre meeuwen, paal 18
waar onze kleren achter lagen

naakt zwemmen tot het land een streep
wij stippen zouden zijn, dan keren

maar we wisten het nog niet, van een
onderlucht die grommen ging, schuim
joeg naar wolken, kracht verspeelde,
niet om ons, wat waren wij, maar
in de kustlijn stonden tanden
en jij was weg.

Oliepakken die ons een boot in hesen
een deken om ons gooiden, vloekten.

De laatste twintig meter wadend naar
het strand; opgewacht; ten voeten uit
in eigen vel het nummer van de paal
niet weten; terechtgewezen en bekeken,
jij vooral.

[p. 541]

Boven Schiphol

Kom ik ooit wel van je los
anders dan door dood te gaan?

Ik had de tuin nog moeten doen:
mij uitgebloeide zomer ruimen
onkruid, luis, beschadigd gras
de stenen van gekoelde woede, gruis
wegvegen van 't terras

je moet er straks maar niet te veel
op letten;

ik aai de hond, vraag hem
hoe ik doen moet met de bedden
of ik thee voor je zal zetten

hij spitst de oren niet
mijn geijsbeer stoort hem
gromt hij goedig;
je hangt nog in de lucht
hij kan niet weten dat je komt.