Tirade. Jaargang 38 (nrs. 350-355)

[p. 347]

Erik Menkveld

Even

Ga maar even zitten
denken aan zeer bepaald
maar willekeurig zand
ergens in de aarde,
een verloren compositie
van Anonymus, gevaar
dat iemand liep in 1860,
alle lucht die Coltrane
ooit heeft ingeademd -
en kijk eens wat een kleuren
in de ramen van je tijdelijke
huis bij lage zon.

[p. 348]

Tulpen

Zijn beste ogenblikken
heeft de hoorspelspeler niet
wanneer hij over grind loopt
of met deuren slaat.
Zwijgend zet hij rode tulpen
in een blauwe vaas en in de stilte
van je huis staan ze te bloeien
op de lege tafel bij de radio
die hem verraadt.

[p. 349]

Nocturne

In donker dat is opgehouden
me gedienstig met het meubilair
te groeten, een klepelloos klokje,
nee likeurglas zonder voet -
maar dan stond het ondersteboven
op tafel en de tafel is dit ook niet:
ik heb daar nooit het mollige
van gemerkt, die veren.

[p. 350]

Nieuwe knieën

Vervelend zeg.
Hoe is het met je vissen?

Goed eigenlijk.
Maar ik zie jou
nog nieuwe knieën moeten.

Ja. Die moestuin
zal ik missen.

[p. 351]

Toch wil ik het

Soms denkt hij dat hij afwas is
of fruit. Verklaart hij een peer
op de fruitschaal zijn liefde.

Dan is het even stil.
En dat blijft het, al verklaart hem
de peer ook haar liefde.

Toch wil ik het alleen
met hem en ik wil het ook
alleen in de keuken
in dit huis.