Tirade. Jaargang 38 (nrs. 350-355)

[p. 322]

Robert Anker
Ballade van mijn dochter die opbelt om te vragen of ze weer eens langs zal komen

Laura lieverd schat ik kan je slecht verstaan
Waar ben je ben je thuis nu ja op je kamer
Ze kan mij zegt ze ook niet goed verstaan
Nee niet ziek gelooft ze rillerig een kater
Misschien en op haar kamer is een ruit kapot
De briketten voor haar kacheltje zijn op
Laura lieve schat zet die muziek eens zachter
Ze zit in een café dat had ik niet gesnapt
Zeker nee ik snap het nu hoe gaat het goed?
Ga je nog naar school wat ik niet vragen moet
Dat ik altijd dezelfde vragen schreeuwt ze stel
Omdat jij steeds hetzelfde antwoord roep ik fel
Geeft okee ik zwijg want tussen al die ultra's
In dat pand van haar zegt zij - tuut tuut - verbroken
Ik heb geen kwartjes meer verklaart ze in een moker
Van lawaai dit is het laatste ik bel wel weer
Maar jezus wat voor dag is het vandaag snel -
Snel zoek ik de naam op die ze wel eens riep
Café De Diepte Laura nee die is hier niet
De telefoon mijn moeder met wat is het snel
Al weer donker tegenwoordig en dat het
Lesten was het al weer Sunte Maarten weest
Al die klointjes met een lampion een feest
Om te zien dat sommigen zo pittig zingen
Kennen moeder even niet ik moet bellen dringend
Nee niks met Laura echt niet alles gaat hier goed

[p. 323]

 

Laura uit De Diepte schat laat mij het nu doen

 

Kwartjes genoeg - neem nou toch op stelletje

 

Zoals in open zee de drenkeling die net

 

Zo vaak voorgoed verloren is als net gered

 

Verdwenen in de golven die ook het hachje

 

Van de hens aan dek de eeuwige nacht in

 

Willen sleuren gooi uit die lijn maar opgepast

 

Daar heeft hij toch weer de reddingsboei te pakken

 

Maar voor hoe lang o hartepijn jij Laura lief

 

Vanuit de diepte van de razende muziek

 

Haar stem o pappie (pappie?) waarom was ik nog

 

Zo jong toen ik het huis verliet voor deze tocht

 

Naar nergensthuis maar schatje dat heb ik je toch

 

Altijd gezegd ja maar tegengehouden niet

 

Je wil was ook te sterk voor jezelf een dief

 

Ben ik geworden van mijn eigen leven nee niets

 

Ik wil je weer eens zien ik kan vannacht niet

 

Bij je slapen zeker want ik ben toevallig

 

In de buurt maar het is je vast niet welgevallig

 

Nu met die vriendin ik kan moeilijk tussenin

 

Gaan liggen ik heb mijn eigen bed bedekt met sneeuw

 

Da's uit een liedje Job heeft zelfmoord gepleegd

 

Nu ja van zijn balkon gevallen dood ja

 

Job die ken jij niet ik ook niet goed ja tragisch

 

Het is al weer donker buiten maar hoe laat is het

 

Zal ik komen eten nu nou morgen dan

[p. 324]

 

Wij zijn het weekend weg eens zien kom donderdag

 

Hallo Laura woensdag dinsdag ben je daar nog

 

Dreunende muziek gillen glasgerinkel dof

 

Geluid van vallend schrapend meubilair Laura

 

Kom naar me toe zal ik wat geld overmaken

 

De muziek valt stil de hoorn valt en stil is het

 

Maar het oorverdovend tuiten in mijn oren