Tirade. Jaargang 37 (nrs. 344-349)(1993)– [tijdschrift] Tirade– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 235] [p. 235] Marieke Jonkman Zangeres Zo wil ik zingen! Levenslang gewijd aan lippendienst en akoestiek vergeet ik liedjes van heldhaftigheid. Ik heb nu aria's. H-o-o-o-o niet van honing maar van holy. Vrijspraak uit het middenrif, de buik, de dijen, kuiten, voeten, hier sta ik en dood met klanken de vriendinnen. Hun jaloezie kan nooit beminnen. Geroepen geef ik leegte door: sneeuwvlokstructuur van de muziek en stilte van de ongenoemde naam. [pagina 236] [p. 236] 'T 'T bestaat uit stromen langs de gele en sneeuwwitte uiterwaarden met de vele plotselinge vogels in de lucht. Noem 't toch moederlijk. Wat een uitvlucht! Welke moeder schreeuwt verrader bij het nest? 't Is ook geen vader, het stroomt langs innerlijke waarden met roodbont vee en zwarte paarden in groene velden, geel van de eerste snee. [pagina 237] [p. 237] Houding Achterover dit hoofd, vrij de keel, de kin hoog in de lucht, ik hang nog niet, ik speel maar wat. Waarom zo bang en zo gespannen, doodsbang voor de boom die wurgt en voor de struik die wondt? Weg van toezicht, uit het gebied van achterdocht draag ik het uit: er is voor mij geen therapeut. Ik kan niet rusten in de onbeheerde tuinen die ik zelf ontworpen heb en snijdend onderhoud. [pagina 238] [p. 238] Vermaning Wees fier, een trotse meid, het hoofd rechtop, het paardestaartje verticaal, idem het hart. Werp Zeeuwse knopjes weg, neem lange hangers, laarzen, een schotse ruit met breedgesmede speld. Je heupen staan breeduit, glad, glanzend ben je zonder franje, zijde streelt de vingertoppen. Verman je, doe niet zo verwijfd. Je wordt gestraft met landarbeid, verwijderen van vissekoppen. Dans als een god voor hemelsbrede spiegels. [pagina 239] [p. 239] Lady Zo naakt en wijdbeens heb ik nooit gestaan, met armen in de lucht. Ik durfde niet maar nu. Geen keten maar een sieraad is mijn hoofdband. Granaat voelt als graniet. Niemand die mij ziet. Wat kapot is maak ik heel, ik ben de nieuwe Florence Nightingale. Borst vooruit, hoofd en hals rechtop. De arm, gebogen of gestrekt, werpt levend lamplicht op de dodelijkste bek. Vorige Volgende