Willem Jan Otten
Kan de essayist ontroeren?
Een essayist is niet een dichter. Ook als hij dichter is, dan ervaart hij zich zelf op het moment dat hij essayeert als iemand die niet dicht. Als hij dichter is ervaart hij zich zelf altijd als iemand die niet dicht. Tijdens het dichten is hij te vol om zich zelf te ervaren.
Omgekeerd zullen we van een dichter niet licht zeggen: hij is niet een essayist. Iemand zijn die iets niet is, dat is de natuurlijke toestand van een essayist.
Toch kan hij de rand bereiken waar niet deelnemen aan het dichterschap als zo onheus en kwellend wordt ondergaan dat er binnen zulk essayisme een moment van poëzie ontstaat. Datgene wat als een ontkenning wordt beleefd, en op een tantalusachtige wijze buiten bereik blijft, en zich als een defect voordoet, een onvermogen tot overgave, verandert de essayist, de betuiger, de minnaar die maar geen geliefde worden kan, in iemand wiens nederlaag zo voorbeeldig is dat die een voorwerp van verlangen wordt.
Auteursrechtelijk beschermd