Tirade. Jaargang 32 (nrs. 314-319)

[p. 136]

Vladimir Vysotski
Maar jullie?

De mensen bleven morren, protesteren,
ze zeggen: ‘Nee, dat wordt nou toch te mal!
Wij stonden in de rij als allereersten
en die veel later kwamen eten al!’

‘Wind je niet op,’ zei men, ‘het kan niet anders,
we raden jullie, scheer je liever weg.
Die eters daar zijn immers buitenlanders,
maar excuseer me - wie zijn jullie, zeg?’

De mensen bleven morren, protesteren,
ze zeggen: ‘Nee, dat wordt nou toch te mal!
Wij stonden in de rij als allereersten
en die veel later kwamen eten al!’

Maar weer dreigt ze de restaurantbeheerder:
‘Kom mensen, donder op en vlug en fiks!
Die eters daar, dat zijn gedelegeerden
maar jullie? Jullie zijn gewoon maar niks!’

De mensen bleven morren, protesteren,
ze zeggen: ‘Nee, dat wordt toch al te mal!
Wij stonden in de rij als allereersten
en die veel later kwamen eten al!’

Vertaling: Charles B. Timmer

[p. 137]

vladimir vysotski (1939-1980) was Ruslands meest geliefde dichter/zanger. Tengevolge van een overdosis aan vitaliteit bezweek zijn hart toen hij nauwelijks tweeënveertig was. Jaarlijks wordt zijn graf op het Vagankovski-kerkhof in Moskou door duizenden bezocht en met bloemen getooid.

Vysotski was ook toneelspeler en een der grootste Hamlet-vertolkers die Rusland heeft gekend.

Men stelle zich deze Hamlet voor die, zich op de guitaar begeleidend, met schorre stem het lied Maar jullie? zingt, omstuwd door een enthousiast gehoor dat dagelijks queue maakt voor een kilo tomaten, een schouwburgkaartje of een tafeltje in het restaurant - of voor een klein stukje Heimat in de vorm van enkele vierkante meters eigen woonruimte... Voor deze mensen was en blijft de stem van Vladimir Vysotski de stem van de onverbloemde waarheid.

En daarvoor is een Rus bereid urenlang in de rij te gaan staan.

Ch. T.