Tirade. Jaargang 29 (nrs. 296-300)

[p. 596]

Leo Vroman
Gedicht

Vrouwen

1.

Op straat steken gebroekte heren
hun hele aangezicht naar buiten
en gluren naar gevulde kleren
en nogal vers gevulde kuiten
vol van een bepaald geslacht.
Het lijf in klederdracht maakt macht

behalve onder vacht en veren
waar het naakt van zwakte wacht.

2.

Het mooiste in ons hele leven
doen we net als iedereen
en daarom juist het liefst alleen.
Dus wordt het krom beschreven.
Er blaast eentonige muziek
uit de analen der erotiek
dwars door de waarheid heen.

[p. 597]

 

Ik vind mij soms in Playboy bladeren

 

maar blote meisjes in een schort

 

kan ik nooit zo lekker naderen

 

dat ik meegebladerd word.

 

 

 

Hier: eentje in een zwarte veter

 

een kledingstuk dat altijd past

 

en dat zij straks nog wat bezweter

 

in een marmeren zwembad wast.

 

 

 

Hier: die daarnaast

 

doet kinderlijk verbaasd

 

of zelfs onervaren

 

en laat haar bosje onderharen

 

hinderlijk lang bekijken

 

 

 

Jaja Tineke is niet thuis

 

het waait zelfs en het giet.

 

Ze stapt in Manhattan onder de grond

 

in een subway trein naar huis.

 

Maar de trein is er niet

 

het is donker, ze kijkt rond.

 

 

 

Als iets daarginds moest maken

 

dat ze nooit terug zou komen

 

waar zou ik dan van waken

 

en zij van dromen?

[p. 598]

 

Dat wij zoenende dooreenlopen

 

zij in Maine, ik in de tropen

 

tot we terugkomen en verdwijnen.

3.

Hoe kunnen mijn gedachten
in dit heet ombeende brein
toch zo eindeloos ver staan wachten
en zo ijselijk eenzaam zijn
als een grijze hagedis
-dissenstaart in het stuivende zand
van een duinzeewoestijn
voel ik dit land verschuiven
onder mijn hand
en mijn hand graait graait
om een werkelijkheid
houdt wat vast, valt wat kwijt
laat geen poes ongeaaid
laat zich desnoods bijten.

[p. 599 ]

4.

Mijn mensenliefde voor de dieren
komt van hun pels die langs mij schuurt
hun vorm van zachtbeklede spieren
door een schuwe wil bestuurd
en hun tevreden geduw.

Mijn dierenliefde voor de mensen
laat niets dierlijkers te wensen.
Elke lente dank ik het heelal
achter het alteblauw verzameld
voor mijn lichtelijk beschameld
lichaam in dit jaargetal
het vorige niet uitgezonderd
voor dit lichtelijk verwonderd
weer in goudenregenval
lichtval lichte regenval
torenvalken zomerweer
achter het lome blauw verzameld
trillen de tuinen van bladeren
en hete lucht
de wind nee het licht zucht
het is windstil de nachtvlucht
van de dag weerlicht.