Tirade. Jaargang 28 (nrs. 290-295)

[p. 244]

Touch

(naar Thom Gunn)

Jij bent al in slaap,
ik nestel me dicht
tegen je aan, mijn
huid licht verstijfd door
de macht der gewoonten,
het patina van het ik,
de zwarte vrieskou
van afzijdigheid, zodat hij
zelfs onbedekt nu van
een weerbarstige kille
hardheid is, een oppervlakkig
vervormbaar, dood
rubberen weefsel.

Jij bent een hoop
beddegoed waar de kat
in zijn slaap zijn
nagels in klauwt en
zijn poten masseert op
jouw heup door de dekens.

[p. 245]

 

Intussen voel ik

 

hoe langzaamaan mijn

 

eigen warmte weer opkomt

 

of is het de straling

 

van jouw lichaam die in

 

het donker onder de deken

 

steels en voetje voor voetje

 

de kilte doorbreekt?

 

 

 

Je draait

 

je om en houdt mij vast, weet

 

je wie ik ben

 

of ben ik

 

je moeder of

 

de dichtstbijzijnde aan wie

 

je je vastklampt als je

 

droomt van een pogrom?

 

 

 

Waar ik, losgekomen,

 

nu in verzink is

 

een oud, groot gebied,

 

het was er al, want

 

jij bent er al,

 

de kat was

 

je daar al voor, toch

 

staat het op geen kaart.

 

Wat meer is, het

 

wordt niet gevonden, maar

 

vloeit voort uit ons

 

contact en ontstaat steeds opnieuw,

 

een donkere, alleen ons

 

omsluitende cocon,

 

een donker, groot rijk waar

 

wij wandelen met iedereen.