Tirade. Jaargang 25 (nrs. 262-271)

[p. 144]

Anton Korteweg
Drie gedichten

Familieportret I
(Libelle, 17 augustus 1979)

Het gezin is
dol op kunst,
houdt van dieren,
bezoekt graag theater.

Het bestaat uit:
1 grootmoeder
1 Collyherder
2 kinderen
2 ouders.

Grootmoeder Loekie is
moeder van vader,
actrice.

Colly heet Willem:
houdt van wandelen en
van veel vlees.

Manuela doet
aan jazzballet,
Cleo kijkt graag
naar sport.

[p. 145]

 

Zoon Lesley schrijft

 

in de schoolkrant gedichten,

 

Jeroen speelt volleybal en

 

tennist.

 

 

 

Moeder Deborah is

 

galeriehoudster,

 

vader heet Remco:

 

enthousiast dominospeler en

 

schrijver.

 

 

 

Ach Remco, met z'n allen op

 

die foto in Libelle, moest

 

dat nou? Van wie? Van jou?

 

 

 

Waarom, zij het scheef lachend, in

 

de schoot van het gezin te kijk

 

als vader, zoon en echtgenoot,

 

in plaats van te poseren als

 

de eeuwig ontgoochelde jongeling die

 

je was en bent en altijd blijft?

[p. 146]

Familieportret 2
(Libelle, ooit)

Het gezin is
dol op boeken,
houdt van dieren en van
de natuur.

Het bestaat uit:
1 konijn
1 poes
2 kinderen
2 ouders.

Konijn heet Hannes:
houdt van wortels en van
gemengd graan.

Poes heet Borre:
houdt van slapen en van
kittekat.

Christine doet
aan moedertje,
Anton gaat naar
de speelzaal.

[p. 147]

 

Moeder Marianne is

 

huisvrouw en dokter,

 

vader heet Anton:

 

dichter en enthousiast

 

ambtenaar.

 

 

 

Ach Anton, vooral niet te vroeg

 

met z'n allen op die foto,

 

al vind je het eigenlijk wel mooi

 

te poseren als hoofd van 't gezin

 

met lieve vrouw en kinders.

 

't Is immers al erg genoeg.

 

 

 

Blijf maar, zolang het nog kan,

 

'n jonggestorven, talentvolle dichter -

 

geen huisvader, geen man.

[p. 148]

Uitzicht

Steeds weer diezelfde straat:
eindeloos autowassen,
een trage kat in de goot,
een schaarse wandelaar -
de kleine grijze doos
van het holst van de zondagmiddag.

Er dient dus, bij wijze van meid,
de fleurigste zakdoek genomen -
men moet zich toch ergens in kwijt.

Maar ach, hoeveel liever dan daar
zie ik me niet liggen in haar.