Tirade. Jaargang 23 (nrs. 242-251)

[p. 275]

Peter Delpeut
Vier gedichten

‘I must practise’
john coltrane

Niet lang geleden ontmoette ik John Coltrane,
traveling

wij spraken over rieten en mondstukken
en hoe het met Pharaoh ging, nu

hij zeurde nog wat over god en heilige toestanden
en wilde verder reizen, als altijd on the road

maar ik vroeg hem voor mij te spelen
Love van het Impulse! - album Meditations

ik leende hem mijn saxofoon
maar het was niet half zo goed als op de plaat

Toch heb ik maar wat gehuild
omdat het voor een dode toch nog prachtig klonk -

[p. 276]

Lissabon, hotel de ville

 

Deze ochtend nog arriveerde Fernando Pessoa in Lissabon

 

hij liet direkt bericht sturen naar mijn hotel

 

 

 

ik probeerde nog te werken

 

maar dat ik hem vanavond zal ontmoeten verwart me

 

 

 

ik heb vandaag geen gedicht kunnen schrijven

 

hoe moet ik Fernando ontvangen?

 

 

 

Niet dat hij zal komen natuurlijk

 

ik drink vannacht alleen de wijn die ik voor hem kocht

 

 

 

morgen zal hij mij in de spiegel toelachen

 

en fluisteren: ‘verwonderlijk is slechts

 

 

 

dat er wat dan ook zou zijn dat geen bevreemding wekt.’

 

 

 

Ik zal knikken, - misschien verzin ik nog een verhaal

 

overmorgen zal hij me berichten dat hij is vertrokken

 

 

 

en ik zal me afvragen als altijd:

 

is hij wel geboren?

[p. 277]

Hoop

 

oktober '78-maart '79

 

 

 

Een goede vriend zegt voor mij: Er is geen hoop.

 

Niet in het leven en niet in de dood.

 

 

 

Ik knik ernstig.

 

 

 

Er zijn dagen waarin geen plaats is voor ironie,

 

evenmin als goede smaak.

 

 

 

Het is zoiets als dode lucht onder een horloge,

 

de geur van slecht zeep.

 

 

 

Dagelijks verzin ik wat loze woorden,

 

maar het alfabet is me ontschoten.

 

 

 

Ik ben haar school ontgroeid.

 

 

 

Alles willen is te veel, denk ik.

 

Daarom wil ik minder, maar nog altijd te veel -

[p. 278]

G.

 

‘Er is ontroering genoeg in de wereld’
gerrit kroi.

 

 

 

Vannacht stond G. plots voor me, naakt tot op het bot.

 

Ik zeg: Waarom ben je naar hier gekomen?

 

 

 

Hij glimlacht, buigt zich voorover en zegt:

 

Je moet niet denken dat ik hier ben, noch zou willen zijn.

 

 

 

Maar daar waar ik in dienst getreden ben

 

gaat men slechts daar naar waar men wordt gestuurd.

 

 

 

Ik ken het verhaal en zeg: Maar G., is het dan mijn tijd?

 

Nog teveel is niet afgemaakt voor een overhaast vertrek.

 

 

 

Zo heb ik bijvoorbeeld deze morgen nog

 

een conferentie in het zakencentrum van Isphahan...

 

 

 

Dan neemt G. mijn hand en zegt: Bedenk voor de zon opkomt

 

slechts dit, dat het niet mogelijk is zonder jou verder te gaan.

 

 

 

Maar vanmorgen is hij niet gekomen,

 

typisch G., - altijd te laat -