Tirade. Jaargang 23 (nrs. 242-251)

[p. 99]

Lloyd Haft
Drie gedichten

Ieder naar zijn soort:
Zij zoeken als het licht vermindert
Hun lafenis.

Ree, paard, leeuw bijeen:
Zij zijn te dorstig
Verder te vrezen.

Geen schaduw zo smal
Of daarin bestaat voor hen
Geborgenheid.

Geen dageraad bevroedend
Geven zij zich over
Aan een onbegonnen dorst.

[p. 100]

Dwergboom

 

Zijn wortels zoeken niet meer

 

De aarde, maar een vierkant

 

Van aardewerk -

 

 

 

Waarop, in vreemde tekens,

 

Een wonder staat geschreven:

 

‘De Boom van de Onsterfelijkheid.’

 

 

 

Een hart is niet te zien.

 

Schuilt het in de taaie stam

 

Die bevend in de lucht hangt,

 

 

 

Of tussen duizend bladeren

 

Die, nog zo klein, altijd nog

 

Zo verschrikkelijk groen zijn?

[p. 101]

Katwijk

 

Hoofd gebogen,

 

Regen oneindig: niet meer

 

Te tasten.

 

 

 

Paarslicht van wolken.

 

Duinen en dwergbomen

 

Samengescholen

 

 

 

Galmen:

 

Hier zijn de wegen

 

Waar velen bleven.

 

 

 

Oeverloos betrokken

 

Draag ik mijn antwoord

 

Zelf naar de zee.