Tirade. Jaargang 16 (nrs. 173-182)

[p. 631]

[Twee gedichten]

aan Dennis

vijf dagen precies
heb ik aan je
gedacht
ik heb je steeds
onderzocht langs
de looplijnen van
de bloedvaten
op je buik

je keel was rood
de klieren aan de
hals vergroot

ik begreep je niet
lieve baby van
nog geen twee maand

je lever is te groot
je milt is ziek
je beenmerg is ontzet

nu je koortsig
bent opgenomen
in een ziekenhuis
moet ik steeds aan
je denken lieve Dennis

ik wil je niet
verliezen
je hebt om mijn hulp
gevraagd
ik heb je niet kunnen
redden

[p. 632]

 

ik voel me nu nog kleiner

 

dan jij lieve jongen

 

 

 

je zult sterven

 

aan een rare ziekte

 

waarvan me de

 

naam ontschiet

Gerard Klaassen

[p. 633]

De dood van Angenitha de Groot

ze lag hijgend
in bed, toen ik kwam
het lichaam benauwd
toch vertrouwd al
met de dood

mijn horloge wees
op 40 ademhalingen
per minuut;

stop:

16 (zestien) is te poëtisch

ze had zich
van mij afgewend

in het oog van
de ziekenhuisdokter later
kwam een schone foto
en een leeg punctaat

ik bleef zo onrustig
toen ze stierf

onmacht om
de achterstand
die ik opliep
ze ging namelijk sneller
dan ik kon denken

de woorden
dokter ik ben bang
te sterven
zijn begrafenis
geworden

Gerard Klaassen