Tirade. Jaargang 12 (nrs. 133-142)(1968)– [tijdschrift] Tirade– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 351] [p. 351] Twee gedichten J. Bernlef Hoagy Carmichael 6000×Stardust - de kracht der herhaling - in alle mogelijke variaties genas David Morton van musicogenische epilepsie een ziekte even zeldzaam als moeilijk te genezen New Orleans jazz en rock 'n roll raakten hem niet maar hoorde hij Stardust (voordat de film in de drive-in begint uit de transistor van het meisje dat hij nakeek om haar benen) staarde hij wezenloos voor zich uit trok een tic hem naar rechts viel zijn hoofd voortdurend naar links en smakte met zijn lippen gromde en viel op de grond David Morton vervloekte Hoagy Carmichael die hoed achter op het hoofd benen over elkaar uit een asbak vol peuken en wat restjes drank op een vrijdagavond een melodie componeerde even vanzelfsprekend als een paraplui Stardust was dan ook niet de reden - op een orgel gespeeld deed het Morton niets, maar in Glenn Miller's bewerking kromp hij ineen - dr. Francis Forster vond de uitwis-methode Stardust - in vele versies voorhanden - werd Morton voorgedraaid: die met Pat Suzuki als [pagina 352] [p. 352] zanger, die van Sinatra met Dorsey, Keeley Smith en Stan Getz een omgekeerde Pavlov-methode waarbij de patient wordt getraind niet te reageren op een prikkel; tenslotte werd het hoogste bereikt: Stardust werd geluid, deel uitmakend van de geluiden om ons heen, plaats latend aan die geluiden; verzachtend het gekletter van bestek maar nergens Stardust. David Morton is genezen, pratend met vrienden vult Carmichaels melodie hun stiltes op en wist de straatgeluiden uit. Zo is de muziek van David Morton die net als Carmichael terwijl hij neuriet denkt aan wat anders [pagina 353] [p. 353] Twee bezoeken aan dame Edith Sitwell Theodor Roethke Theodor Roethke ik heb je nooit ontmoet maar je danst als een olifant want als je omvalt dan huil je meteen dikke tranen in de plooien van Dame Edith's houten rok je deed je boord en stropdas af ‘Mr. Roethke u vergeet uw thee’ keek je steels hoe hoog het was heur porseleinen polsen en zou je springen op teveel feestjes of getroffen door een meteoor stoorde je Edith in haar bed van boeken voor een slaappil zachtjes snikkend kreeg je geen gehoor toen stopten ze je in een gesticht huilend en dansend als een olifant s'morgens reciterend als een haan belde je haar twee maanden later op: ‘met Roethke en getrouwd’. [pagina 354] [p. 354] Marianne Moore bijna een beeld lag zij in bed bewusteloos bijwijlen alleen haar vingers draaiend rood en lang als wijzers rond het einde de deur ging nauwelijks open toen zij binnenkwam de veldmuis uit Versailles met strooien hoed en linten hun stemmen rinkelden in het vertrek een damestas die langzaam leeggeschud wordt op de kale vloer een sfinx en een sprinkhaan wat behalve het eigen skelet wisselen zij dan het weer en de wind die haar wegwaait de ander verstenend nauwelijks beroert Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd