[Vervolg Italo Svevo]
veranderde litteraire opvattingen gekomen, maar de preoccupatie met de stijl bleef minstens even sterk als voorheen. En aan het ideaal van een klassieke, op symmetrie gerichte discipline, dat in het tijdschrift ‘La Ronda’ werd voorgestaan, voldeed Svevo ook weer niet. Hoewel dit het volledig aanvaarden van Svevo als groot schrijver aanvankelijk in de weg stond, zag toch een steeds groter aantal, b.v. de groep rondom het tijdschrift ‘Solaria’, in Svevo een meester, die een eigen wereld en een eigen taal geschapen had.
Svevo's wereld is die van de ‘seniele conditie’: van het tekort schieten in het leven, de liefde en de vriendschap, van het voortdurend bedreigd zijn door ziekte en dood. Deze situatie wordt feilloos geanalyseerd in een introspectie, die in Una vita de onrust en troebelheid in het leven van een adolescent aan het licht brengt, in Senilità de kleurloze melancholie en het ‘al afgedaan hebben’ in het bestaan van een jongeman toont, en tenslotte in La coscienza di Zeno en de latere verhalen (zoals Il mio ozio) de resignatie en de humor beschrijft van een man die geleerd heeft met zichzelf en zijn omgeving te leven. Het élan en de charme van Svevo zijn daarbij onweerstaanbaar, zijn overtuigingen suggestief, zijn inzicht in menselijke verhoudingen verbluffend scherp, en zijn soms archaïserende stijl, zo vol fouten en onhandigheden, is volkomen geschikt voor het doel om de autobiografische herinnering op de toon van de bekentenis te vertellen.
S.R.d.G.
Auteursrechtelijk beschermd