Tirade. Jaargang 1 (nrs. 1-12)

[Gedichten]

Herinnering

't Is in September, in de bonenstruiken,

Als de avond zacht is dat de sprinkhaan zingt.

De lucht wordt groen, mijn moeder sluit de luiken

Van 't oude huis waarboven Venus blinkt.

Die schone dagen

Alleen in 't bos, alleen met de natuur,

Begrijp ik, eens te meer, haar oude les:

De wolken drijven hier in 't fel azuur

Zoals ze dreven in Aranjuez.

Morituri

Ik vind het werkelijk een gek gezicht

Al dat misbaar van heersers en verdrukten,

Die leven willen. Zij zien pas het licht,

Of zij zijn lijk. Waartoe dan al die drukte?

Afscheid

Dat ik straks moet van wat ik liefheb scheiden

Is niet zo hard, zo zielig niet als dat

Ik nooit zal weten of wat ik bezat

De moeite waard was om me te verblijden.

Zelfportret

Ik ken die man, hij lijkt wel zeer bezadigd
In de oude kroeg achter zijn glaasje bier,
Maar noch zijn dorst, noch droomzucht is verzadigd:
Hij blijft een kind en steeds avonturier.

Jan van Nijlen