Tirade. Jaargang 1 (nrs. 1-12)

Verraad

Ginds drijft, aan de versprongen horizon
een grottenberg, die langzaam is gekanteld
maar daardoor wordt de waarheid niet bemanteld
er keken koppen uit, toen hier het spel begon

Wij zwoeren trouw, ik nam het zware mes
en deelde uit aan ieder die kon eten
wij hebben ook het volkslied niet vergeten
wij aten toen, en dronken uit één fles

Snel kroop het laatste zonlicht uit het dal
't werd koud, we moesten toch nog wachten
voor ons doel lenen zich alleen de nachten
ondanks het houtvuur huiverden we al

We zaten stil, de fles ging nog eens rond
we luisterden naar oude dorpsverhalen
wij zagen eindelijk de avond dalen
licht steeg de nevel uit de natte grond

En plotseling verscheen toen het signaal
een groene bal hing brandend in het zuiden
we braken op, een mars zonder geluiden
we zagen op de bergrug 't westen vaal

Maar daardoor wordt de waarheid niet bemanteld
ginds drijft, aan de versprongen horizon
een grottenberg, die langzaam is gekanteld
er keken koppen uit, toen hier het spel begon

R. VAN ZEIJST