Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 8

[p. 43]

Nacht.

Onder zijn somberen mantel
Houdt stil de nacht
Duizenden droomen verscholen
Vol zonnepracht.

Stijgt uit zijn diepe spelonken
Met vromen zin,
Wandelt op sluipende voeten
De wereld in.

Horkt, bij het schimmige glijden,
Met aandacht rond,
Voelt waar de kommer nog zielknaagt
Op arme spond.

Heeft links en rechts, voor een wijle,
Zijn gang gestuit,
Schudt over slaaplooze legeren
Zijn droomen uit.

Ledeberg-bij-Gent.
Gustaaf De Mey.

(Uit Een klein boek van kleine poezie: Fantasiëen)