Tijdschrift van het Willems-Fonds. Jaargang 6

[p. 148]

Van 't nonneken
Lied

G. De Mey Matig

Edw. Blaes

Daar stuurde eens een schipper met

[1.]

kloc - ke hand Door 't stroompje zijn wie-glen-de kaan;
Een

non-ne ken stond aan den wa-ter-kant En lachteer het schip-per-ken

aan.
Ze lach-te zóo lief en ze lach-te zóo ziet Zóo

[p. 149]

min-ne-lijk was haar ge-groet, Dat 't boot - je niet ver - der door voor de 2de maal een 8^e hooger...

'twater sneed, Maar stil naar den oe-ver gleed...
Maar stil naar den oe-ver

gleed...

2.

En 't nonneken zuchtte: ‘Braaf schipperkijn,
De baren zijn kalm als het graf.
Och, laat in uw scheepken een hoekje zijn
En sta me dat plaatseken af:
En schommel en wiegel en schommel me mêe
Naar ginder die prachtige zee:
Geen loon is te hoog, of geen prijs te groot,
Ach! red me hier uit den nood!’

3.

‘'k Bedinge geen anderen prijs, lief kind,’
Zei schipper aan 't nonneken toen,
‘Dan, eer ge in mijn schuitje de reis begint,
Uw harteken-teer en - een zoen.’
't Werd alles aanvaard en de zoen werd geplukt,
Elkaêr tegen 't harte gedrukt...
En 't nonneken sprong nu gezwind aan boord
En 't bootje schoot verder voort!